Indar-indarrak karga gabe operatzen direnean, oso baxuko efizientzia dute. Zehatzago, indar-indarra bat karga gabe dagoenean, bere efizientzia zeroaren inguruan dago. Honek esan nahi du karga errealik ez duelako jasotzen, ondorioz, irteera-indarra mekanikoa oso txikia da. Hala ere, motorreak bere eremua magnetiko barnekoa eta beste funtzio orokor asko mantentzeko energia behar du, eta energia hondamen horiek kobreko hondamen, hierroko hondamen eta mekanikoak bezalakoak dira. Hondamen horien existentziagatik, sarrera-indarra oso txikia izanda ere, irteera-indarra praktikan desberdina da, efizientzia oso baxua ematen duena.
Konparatuta, indar-indarra karga betearen moduan egiten denean, errealen karga bat jasoko du eta indarra mekanikoa eman dezake. Karga betearen moduan, hondamen totalak (kobreko, hierroko eta mekanikoak barne) gehitzen dira, baina oso balio duen indarra (hau da, indarra mekanikoa) handitu ostean, efizientzia globala hobetu daiteke. Efizientzia karga betean ohikoa da 74%tik 94%ra bitarteko tartean egotea.
Laburbilduz, indar-indarraren efizientzia karga gabe egon arren, karga betearekin baino ez da altuago. Benetan, indar-indarra karga gabe egon arren, bere efizientzia zeroaren inguruan dago, berriz, karga betean efizientzia askoz handiagoa da. Honek oso balio duen indarra mekanikoa handitu delako, hondamen guztiak gehitu arren, efizientzia globala hobetu egiten da.