
Ауадағы цепьді жабатын автомат: Тарихи көзқарас
Кіріспе
Ауадағы цепьді жабатын автоматтар атаулы ауадан көп сымытылған ауадың жоғары диэлектрикалық беттері мен термодинамикалық қасиеттерін пайдаланады. Бұл технология жоғары напрямдагы цепьді жабатын автоматтарды жасауға мүмкіндік береді, сымытылған ауадың аксиальды ауырсынуы арқылы дуганы тиімді түрде жоюға болады. Бұл әдіс SF6 (сульфур гексафторид) цепьді жабатын автоматтар пайда болғанша 50 жылдан астам уақыт ішінде өте жоғары напрямдагы қолданыстар үшін танық технология болды.
Тарихи дамуы
Ауадағы дуганы жою ұғымы 1920-жылдары Еуропада пайда болды. 1930-жылдары маңызды әрекеттер жасалды, олар 1950-жылдары ауадағы цепьді жабатын автоматтарды кеңінен орнатылудына алып келді. Бұл алғашқы моделдерінің жабу қабілеті 63 кА-ға дейін болды, 1970-жылдары 90 кА-ға дейін артты.
Техникалық шектеулер және инновациялар
Ауадағы цепьді жабатын автоматтардың нәтижесінен, олардың диэлектрикалық деңгейінің шектеулі қасиеттері бар, бастапқы ретте контакттарды ашуының жылдамдығына байланысты. Пайдалану үшін инженерлер көптеген бұзылу дизайнын қабылдады, олар ашу жылдамдығын арттыруға ықпал етеді. Немесе, 420 кВ-тан асқан напрям үшін, бастапқы дизайндер әр поле үшін 10 немесе 12 бұзылу қосылғышын қажет етті.
Ескертулі мысал
Бұл технологияның ескертулі мысалы 1968-жылы ASEA (бүгінгі ABB бөлігі) қолмен 765 кВ әрекеті үшін жасалған әр поле үшін 14 бұзылу қосылғышы бар ауадағы цепьді жабатын автоматты көрсететін сурет арқылы иллюстрацияланады. Бұл мысал оның уақытында өте жоғары напрямдагы электр жүйелердің талаптарын қанағаттандыру үшін қажет болған жоғары инженерлік деңгейді көрсетеді.