
Air-Blast Circuit Breakers: A Historical Overview
Sarrera
Komprimatutako aireak atmosferikoa baino hobeto dielektriko eta termiko ezaugarriak ditu. Teknologia hau sakon tenperaturaeko iturri-itzaleen diseinua ahalbidetzen du, kompresitako airearen axialeko erasuna arkura botatuz, horrela efizienteki itzal egiten duena. Hamar urteko azken hamarkadetan, SF6 (sulfuro hexafluorido)ko iturri-itzaleen agerpena gabe, teknologia hau sakon tenperaturaeko aplikazioetarako gustuko teknologia izan zen.
Historiala
Aire-kompressioaren arkuen itzalaren kontzeptua 1920eko hamarkadan Europara sortu zen. 1930eko hamarkadan egin ziren aurrerapen nabarmenek aire-kompressioaren iturri-itzaleen instalazio orokorra 1950eko hamarkadan eragin zuten. Lehenengo ereduek 63 kAra arteko itzal-egoera zuten, 1970eko hamarkadan 90 kAraino igotzeko.
Tecnika Murrizketak eta Berrikuntzak
Egokiak direnak ere, aire-kompressioaren iturri-itzaleek dielektriko ezaugarriak murriztu dituzte, kontaktuen irekitze-abiadura dela eta. Prestaski hobetzeko, ingeniariek irteera anitzeko diseinuak hartu zituzten, irekitze-abiadura handiagoa lortzeko. Horrela, 420 kVtik gorako tenperaturatan, lehenengo diseinuetan 10 edo 12 irteera seriekoa behar ziren poloko batentzat.
Adibide Berezia
Teknologia hau adierazgarriki adierazten du irudi batek, 14 irteera dituen aire-kompressioaren iturri-itzale bat, 1968an ASEA (orain ABBren zati bat)k 765 kVtik operatzeko diseinatu zuena. Adibide hau ulertzen laguntzen du ultrahigien tenperatura transmitazio-sistemari buruzko eskakimenak neurri horretan bete nahi izan zituzten eraiketa aurreratua.