Biot-Savart-en Zuzena elektrikoa duten hodei baten ondoan dH eremua neurtzeko erabiltzen da. Bestela esanda, iturburu-bateko korronte-elementuak sortutako eremua arteko harremana deskribatzen du. 1820an formulatu zuen Jean-Baptiste Biot eta Félix Savart zuzena. Lerro zuzene batera, eremu magnetikoaren norabidea eskubiko-eseinarekin bat dator. Biot-Savart-en zuzena Laplace-en zuzena edo Ampère-en zuzena ere deitzen zaio.
Kalkulatu I korronte elektrikoa dituen hodei bat, eta A puntuaren x distantziara dagoen hodeiaren tarte infinitesimal txiki bat dl hartu.
Biot-Savart-en zuzenak dio A puntuan dH eremua I korronte bat dl korronte-elementu txiki baten traven joaten doanean honako erlazio hauek betetzen dituela:
non k konstantea eta medioaren ezaugarri magnetikoetatik datorren.
µ0 = airearen edo vakumorako permeabilitate absolutua, eta balioa 4 x 10-7 Wb/A-m da
µr= medioaren permeabilitate erlatiboa.