Samanburður á ofanborðs- og undirjarðarfluttarkerfum

Aðgreiningar og samanburður á undirjarðar og yfirjarðar raforkutengslum & dreifingu
Almenn eðlileiki

Í samanhangi við almenna öryggis mætti segja að undirjarðarkerfi gætu orðað betri valkostur en yfirjarðarkerfi. Með öllum tengslum og dreifisyfirlögum inni í jarðinu minnka undirjarðarkerfi hættu af óvígum og ytri störfun. Þau eru einnig lægri áhætta fyrir umhverfisstörf sem vind, storm og þunga rigning, sem gerir þau sjálfgefið tryggari.

Upprunaleg kostnaður

Undirjarðarkerfi kosta markísliga meira í upphafi en yfirjarðarkerfi. Rýming, leiðir, sérstök snöru, mannagjöfur og önnur tengiliður drifa kostnaðinn upp, þar sem undirjarðarsetningar geta kostat 5 til 10 sinnum meira en yfirjarðarsetningar.

Fleksibillheit

Yfirjarðarkerfi bera meiri fleksibillheit til breytinga. Snöru, stokkar og spennaþurrar eru auðveldlega aðgengilegar, sem leyfir flottar breytingar til að uppfylla brottfluttar neðanveru. Undirjarðarkerfi, hins vegar, byggja á fastum mannagjöfum og leiðum. Bæta við kapasiti eða breyta kerfinu er nauðsynlegt að setja upp nýjar leiðir, sem gerir breytingarnar miklu erfittari.

Villur

Undirjarðarkerfi hafa lága villuhættu vegna grófta snara. Yfirjarðarkerfi, sem eru lausn á umhverfisstörfum (til dæmis, ofursælis veður), standa fyrir hærri líkur á raforkuvillu og ytri óhappum.

Staðsetning og lagfæring villu

Þrátt fyrir að undirjarðar villur séu sjaldséðar, er að finna og lagfæra þær erfitt vegna grófa kerfis. Yfirjarðarkerfi, með sýnilegum snörum, leyfa flott staðsetningu og lagfæringu villu.

Strömunartakmörk & spennubrot

• Strömunartakmörk: Yfirjarðarkerfi geta keyrt markísliga meira straum en undirjarðarkerfi með sama snaranefni og tvíþverstuflatarmál.

• Spennusvið: Undirjarðarkerfi eru venjulega notað fyrir spennur undir 150 kV, en yfirjarðarraforkutengsl styðja viðkomandi háspennu (EHV/UHV), frá 380 kV upp í 800 kV og meira.

• Skekkjahættarmarkmið: Undirjarðarsnöru hafa lægra skekkjahættarmarkmið (vega nærra bil) en hærra spennaðræktarmarkmið, sem eykur aflströmu. Þetta takmarkar notkun þeirra fyrir mjög langtengdum.

Störf við fjarskiptakerfi

Yfirjarðarkerfi geta stört við símtengsl, sem valdar óvántaðri spennu og hratt í fjarskiptakerfi. Undirjarðarkerfi taka slíkar störfr úr skyni.

Viðhaldskostnaður

Undirjarðarkerfi hafa lægra reglulegan viðhaldskostnað vegna minni áhættu af vind, snjó og ljósbyssu. Hins vegar, lagfæring villu er tímafrek og dýr. Yfirjarðarkerfi, til troðins með hærra villuhættu, leyfa flott og arla lagfæringu.

Útlit

Undirjarðarkerfi halda landslagið heilt með því að grafa allt inn, sem eykur möguleika á störf við byggingar. Yfirjarðarraforkutengsl, hins vegar, geta truflað landslagið.

Notkunartími

Undirjarðarkerfi hafa vanalega tvöfaldan notkunartíma yfirjarðarkerfa. Þrátt fyrir að yfirjarðarkerfi gæti haldið 25 ár, geta undirjarðarkerfi virkað um 50 ár.

Samanburður milli undirjarðarsnara og yfirjarðarraforkutengsla