Effectus Meissneri et Applicatio Effectus Meissneri

Cum Superconductores refrirentur infra temperaturam criticam, expellunt campum magneticum et non permittunt ut campi magnetici intus penetrant. Hoc phaenomenon in superconductoribus dicitur effectus Meissner. Hoc phaenomenon inventum est ab physicis Germanis “Walther Meissner” et “Robert Ochsenfeld” anno 1933. In experimento, mensurarunt campum magneticum extra exemplaria stanni et plumbi superconductiva. Observaverunt quod cum exemplar refrigeraretur infra temperaturam transitionis (criticam) in praesentia campi magnetici externi, valor campi magnetici extra exemplar cresceret. Huius incrementum campi magnetici extra exemplar repraesentat expulsionem campi magnetici ex parte interna exemplaris. Phaenomenon ostendit quod in statu superconductivo, exemplar expellit campum magneticum externum.

Statura Meissner

Huius status superconductoris etiam dicitur statura Meissner. Exemplum effectus Meissner demonstratur in figura infra.

Haec statura Meissner frangitur cum campus magneticus (vel externus vel productus per currentem fluens in ipso superconductore) crescere incipit ultra certum valorem et exemplar coepit se habere sicut conductor ordinarius.

Haec statura Meissner frangitur cum campus magneticus (vel externus vel productus per currentem fluens in ipso superconductore) crescere incipit ultra certum valorem et exemplar coepit se habere sicut conductor ordinarius.

Applicatio Effectus Meissner

Hoc effectus superconductivitatis usus est in levitatione magnetica, quae est basis trenorum velocissimorum modernorum. In statu (phase) superconductivo, propter expulsionem externi campi magnetici, exemplar materiae superconductivae levitat supra magnetum vel vice versa. Treni velocissimi moderni utuntur phaenomenone levitationis magneticae.

Declaratio: Respecta originalis, bona articula merentia communitionem, si infringitur ius contactetur ad deletionem.