Meissner Efektua eta Meissner Efektuaren Aplikazioa

Kanpontza behin Superconductorek kritiko tenperaturaren azpitik egiten denean, magnetiko eremuak kanporatzen dituzte eta ez dute baimentzen eremurik barne sartzea. Superconductoretan gertatzen den fenomeno hau Meissner efektua deritzo. Fenomeno hau alemaniar fisikariok “Walther Meissner” eta “Robert Ochsenfeld” aurkitu zuten 1933an. Esperimentu batean, superconductorezko Estanal eta Plomeraldeko probelak izandako magnetiko eremuaren balioa neurtu zuten kanpo. Kanpontza probela kritiko tenperaturaren azpitik pasatu egin ondoren, kanpo eremuko balioa handitu zen ikusi zuten. Eremu honek eremua probelaren barrutik kanporatuta zegoen adierazten du. Fenomeno horrek superconductive egoeran probela eremua kanporatzen duela irudikatzen du.

Meissner egoera

Superconductorren egoera hau ere Meissner egoera deitzen da. Meissner efektu bat adierazten duen irudi bat hemen azaltzen da.

Meissner egoera hau hautsi egiten da magnetiko eremuak (kanpo edo superconductorra igarotzen den korrientek sortutakoak) balio jakin baten gainditzen direnean eta laginketa arrunta duen konduktore bezala jarduten hastean.

Meissner egoera hau hautsi egiten da magnetiko eremuak (kanpo edo superconductorra igarotzen den korrientek sortutakoak) balio jakin baten gainditzen direnean eta laginketa arrunta duen konduktore bezala jarduten hastean.

Meissner Efektuaren Aplikazioa

Superkonduktibitateko efektu hau magnetiko levitazioan erabiltzen da, oraindik erabiltzen diren tren luze abiaduran oinarria delarik. Superconductorego egoeran (fasean), kanpo magnetiko eremuak kanporatzen direnez, superconductor materialaren laginka magnetikoa gainetik lebitzen dago edo alderantziz. Tren luze abiaduran magnetiko levitazioaren fenomenoa erabiltzen dute.

Erakusketa: Jasangarria den, partekatzeko balio dituzten artikuluak, eskaera egiten baduzu ezabatzeko.