Dielectrica et insulatores praecipue per suas applicationes distinguuntur. Unum ex principalibus differentiis est quod dielectricum potest energiam electricam condensando in campo electrico conseruare, dum insulator resistentiam ad fluxum electronorum praebet, ut conductio currentis prohibeatur. Aliae claves differentiae inter eos in tabula comparationis infra descriptae sunt.
Definitio Dielectrici
Materiale dielectricum est species insulatoris quae paucos vel nullas electronos liberos continet. Cum subiectum est campi electrici, polarizatur—proprietate qua positivi et negativi in materia caricae paululum in contrarias partes movetur. Haec polarizatio campum electricum netum intra materiam reducit, idonea faciens ut energiam electricam conseruet.
Conseruatio et Dissipatio Energiae Electricae in Dielectricis
Capacitas conseruandi et dissipandi energiam electricam sunt claves proprietates materialium dielectricorum. Dielectricum ideale (perfectum) nullam habet conductivitatem electricam. Usus communis dielectricorum in capacitoribus est. In capacitore lamina parallela, materiale dielectricum inter laminas posita polarizatur, quod capacitatem effectivam auctam facit reducto campo electrico pro data carica.
Definitio Insulatoris
Insulator est materiale quod non permittit ut currus electricus per ipsum fluat. Materiales insulantes electronos liberos carent, quia atomi eorum fortes vincula covalentia connectunt. Itaque exhibent resistivitatem electricam valde magnam comparata cum aliis materialibus. Resistivitas est proprietas intrinseca quae fortiter oppositionem ad fluxum caricae electricae indicat.
Ebonitum, charta, lignum et plasticum sunt exempla communa insulatorum. Fere omnes insulatores possunt ut dielectrica agere, sed non omnia dielectrica ut insulatores principali modo utuntur.