Τα διελκτρικά και τα απομονωτικά υλικά διαφέρουν κυρίως λόγω των εφαρμογών τους. Μία από τις βασικές διαφορές είναι ότι ένα διελκτρικό μπορεί να αποθηκεύει ηλεκτρική ενέργεια γίνοντας πολικοποιημένο σε ηλεκτρικό πεδίο, ενώ ένα απομονωτικό αντιστέκεται στη ροή ηλεκτρονίων για να εμποδίσει την ηλεκτρική διάχυση. Άλλες βασικές διαφορές μεταξύ τους είναι περιγραφές στον πίνακα σύγκρισης παρακάτω.
Ορισμός Διελκτρικού
Ένα διελκτρικό υλικό είναι ένα είδος απομονωτικού που περιέχει λίγα ή καθόλου ελεύθερα ηλεκτρόνια. Όταν υπόκειται σε ηλεκτρικό πεδίο, γίνεται πολικοποιημένο, μια ιδιότητα στην οποία τα θετικά και τα αρνητικά φορτία μέσα στο υλικό μετακινούνται ελαφρώς σε αντίθετες κατευθύνσεις. Αυτή η πολικοποίηση μειώνει το συνολικό ηλεκτρικό πεδίο μέσα στο υλικό, επιτρέποντας την αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας.
Αποθήκευση και Διάχυση Ηλεκτρικής Ενέργειας σε Διελκτρικά
Η δυνατότητα αποθήκευσης και διάχυσης ηλεκτρικής ενέργειας είναι βασικές ιδιότητες των διελκτρικών υλικών. Ένα ιδανικό (τέλειο) διελκτρικό έχει μηδενική ηλεκτρική συγκεκριμένη. Μια κοινή εφαρμογή των διελκτρικών είναι σε καταναλωτές. Σε έναν καταναλωτή με παράλληλες πλάκες, το διελκτρικό υλικό που τοποθετείται μεταξύ των πλακών γίνεται πολικοποιημένο, αυξάνοντας την αποτελεσματική καταναλωτική ικανότητα με τη μείωση του ηλεκτρικού πεδίου για μια δεδομένη φορτία.
Ορισμός Απομονωτικού
Ένα απομονωτικό είναι ένα υλικό που δεν επιτρέπει τη ροή ηλεκτρικού ρεύματος μέσα του. Τα απομονωτικά υλικά δεν έχουν ελεύθερα ηλεκτρόνια, καθώς τα άτομα τους είναι δεμένα με ισχυρά συνδετικά δεσμά. Ως αποτέλεσμα, εμφανίζουν πολύ υψηλή ηλεκτρική αντίσταση σε σύγκριση με άλλα υλικά. Η αντίσταση είναι μια γενική ιδιότητα που δείχνει την ισχυρή αντίθεση ενός υλικού στη ροή ηλεκτρικού φορτίου.
Το εβονίτη, το χαρτί, το ξύλο και το πλαστικό είναι κοινά παραδείγματα απομονωτικών. Σχεδόν όλα τα απομονωτικά μπορούν να συμπεριφέρονται ως διελκτρικά, αλλά όχι όλα τα διελκτρικά χρησιμοποιούνται κυρίως ως απομονωτικά.