Dielektrikoak eta izulagailuak batez ere euren aplikazioetan bereizten dira. Bereizketa nagusien bat da dielektrikoa elektrizitatearen energia gordeko duela elektrizitate-eremu batean polarizatuta geratzeagatik, izulagailuak aldiz elektronen hedapena saihesteko eta korrontea ez gertatzeko. Horren osteko bereizketa garrantzitsuenak azalduko dira hurrengo taulan.
Dielektrikoaren Definizioa
Dielektriko bat izulagailu-mota bat da, askotan edo inolako elektron libreak gabekoa. Elektrizitate-eremu baten eragina jasotzen denean, material horrek polarizatuta geratzen da, hau da, materialaren kargu positiboak eta negatiboak lehenago egindako posizioetatik arrazoi baterako aldatzen dira. Polarizazio honek materialaren barneko elektrizitate-eremua murriztu egiten du, hala moduz elektrizitatearen energia gordeko duelarik.
Elektrizitatearen Energia Gorpena eta Banaketa Dielektrikoetan
Elektrizitatearen energia gorpen eta banaketarako aukera dielektriko-materialen ezaugarri garrantzitsuak dira. Dielektriko ideal (perfektua) bat elektrizitatearen konduktibitate nulua du. Dielektrikoetarako erabilerari oso ohikoa den adibidea kapasitoreak dira. Kapasitore paralelo-plaka batean, plak bien artean kokatutako dielektriko-materiala polarizatuta geratzen da, horrela kapasitate efektiboa handituz elektrizitate-eremua murriztuz karga jakin baterako.
Izulagailuaren Definizioa
Izulagailu bat elektrizitate-korrontea barrura pasatzeko baimenik ez duen materiala da. Izulagailu-materialak elektron libreek ez dituzte soilik atomuak harreman kovalente ondo lotuta daude. Hori dela eta, beste material askoren alderantziz, elektrizitatearen resistibitate altu handiagoa duten. Resistibitatea material baten propietate intrintsekoa da, elektrizitate-karguaren hedapenari aurretik ematen dioen neurria adierazten duena.
Ebunita, paper, oihan eta plastika izulagailu adibide ohikoenak dira.Gainontzeko, izulagailu guztiak dielektriko bezala funtzion dezakete, baina ez dira dielektriko guztiak izulagailu gisa erabili beharrik.