Caracteristica Generatoris Directi Currentis cum Excitatione Parallela

Definitio Generantis DC Cum Excitatione Parallel

 In generantibus DC cum excitatione parallel, circuitus excitationis sunt connecti in parallel cum conductoribus armaturae. In huiusmodi generantibus, currentus armaturae (Ia) dividitur in duas partes: currentus excitationis parallel (Ish) percurrit circuitum excitationis parallel, et currentus oneris (IL) percurrit onus externum. 

Tres characteristicae maxime importantiae generantium DC cum excitatione parallel sunt discussae infra:

 Characteristica Magnetica

Curva characteristica magnetica monstrat relationem inter currentum excitationis parallel (Ish) et tensionem sine onere (E0). Pro dato currentu excitationis, emf sine onere (E0) variat proportionaliter cum velocitate rotationis armaturae. Diagramma illustrat curvas characteristicae magneticas pro diversis velocitatibus.

Propter magnetismum residuum, curvae incipiunt ab puncto A paululum supra originem O. Portiones superiores curvarum flexae sunt propter saturationem. Resistentia oneris externa machinae debet manere maior quam valorem criticum suum, aliter machina non excitabitur vel cessabit motum si iam in motu est. AB, AC et AD sunt inclinationes quae dant resistentias criticas ad velocitates N1, N2 et N3. Ibi, N1 > N2 > N3.

Resistentia Onus Critica

Haec est minima resistentia oneris externa quae necessaria est ad excitandum generantem cum excitatione parallel.

Characteristica Interna

Curva characteristica interna monstrat relationem inter tensionem generatam (Eg) et currentum oneris (IL). Quando generator oneratur, tensio generata diminuitur propter reactionem armaturae, faciens eam minor quam emf sine onere. Curva AD repraesentat tensionem sine onere, dum curva AB monstrat characteristica internam.

Characteristica Externa

Curva AC monstrat characteristica externa generantium DC cum excitatione parallel. Monstrat variationem tensionis terminalis cum currentu oneris. Decrementum ohmicum propter resistentiam armaturae dat tensionem terminalem minorem quam tensionem generatam. Idcirco curva iacet sub curva characteristica interna.

Tensio terminalis potest semper conservari constans per adjustmentum termini oneris.

Cum resistentia oneris generantis DC cum excitatione parallel diminuitur, currentus oneris augetur, sed tantum usque ad certum punctum (punctum C). Ulterius, diminutio resistentiae oneris reducit currentum. Hoc causat curvam characteristicae externae reverti, tandem ad tensionem terminalis nullam, licet aliqua tensio remanet propter magnetismum residuum.

Scimus, Tensio terminalis

Nunc, quando IL

augetur, tunc tensio terminalis diminuitur. Post certum limitem, propter currentum oneris gravem et incrementum decrementi ohmici, tensio terminalis redigitur drastic. Haec reductio drastic tensionis terminalis trans onus, resultat in decremento currentus oneris, quamvis tunc onus sit magnum vel resistentia oneris sit parva.

Idcirco resistentia oneris machinae debet conservari recte. Punctum in quo machina dat maximam amplitudinem currentis nominatur punctum disintegrationis (punctum C in pictura).