Irradiantia et Illuminatio

Irradiantia est fluxus radiantis receptus per aream detectoris. Unitas irradiantiae est W/m2. Irradiantia denotatur per Ee,λ,

φs est fluxus radiantis receptus in superficie detectoris et AD est area vel superficies detectoris.
Irradiantia semper sequitur Legem Quadratorum Inversorum. Ponamus a fonte punctiformi fluxus radiantis recipitur per duas superficies A1 et A2 ubi sunt aequales superficies. Sunt positi ad r1 et r2 distantiam.

Nunc fluxus receptus per superficiem

Et fluxus receptus per superficiem
Ubi, Ie,λ intensitas radiata et ω angulus solidus.

Iterum fluxus radiantis receptus per unitatem areae pro A1 et A2 sunt

Hic A1 et A2 sunt aequales.
Ponendo φe,λ = Ie,λ ω in aequatione habemus

Haec est Lex Quadratorum Inversorum irradiantiae.

Si hanc irradiantiam convertimus in illuminantiam tunc sequemur aequationem conversionis i.e.

Ubi, Km est constans quod dicitur efficacia luminosa spectralis maxima et eius valor est 683 lm/W.
Per definitionem fluxus luminosus receptus per unitatem areae detectoris vocatur illuminantia.
Eius unitas est Lux vel Lumen per sq. metrum (lm/sq. m).
Etiam sequitur eandem legem quadratorum inversorum, i.e.


Ev pertinet ad superficiem dA ubi fluxus luminosus cadit super hanc superficiem perpendiculariter.
E’v pertinet ad superficiem dA’ ubi haec superficies facit angulum Ɵ ad planum basale.
Ut figura supra,

Haec aequatio superior potest scribi generaliter,

Declaratio: Respectare originale, bonos articulos meritos communitionis, si infringatur contactum dele.