Односот помеѓу брзината на објект и гравитацијата може да се разбере од Нютоновите закони за движење и концептот на слободно паѓање.
Прво, гравитацијата е сила; таа е привлекувањето што Јорката ја извршува на објектите. Близу површината на Земјата, оваа сила е приближно 9,8 метри во секунда на квадрат (м/с²). Кога објект е подложен само на гравитација, тој ќе се забрза кон земјата. Ова забрзување е познато како забрзување поради гравитација.
Брзината на објект е резултат на забрзувањето предизвикано од силите кои делуваат врз него. Ако објект почне да паѓа слободно од покой, неговата брзина ќе се зголемува со текот на времето затоа што гравитацијата непрекинато го забрзува објектот. Според физиката, брзината v може да се пресмета со следната формула:
v=gt+v0
v е конечната брзина,
g е забрзувањето поради гравитација (приближно 9,8 м/с² на Земјата),
t е протекнатото време,
v0е почетната брзина.
За слободно паѓање, почетната брзина v0 обично е нула (ако објектот почне да паѓа од покой), така што равенката се поедноставува до:
v=gt
Тоа значи дека, во отсуство на други сили како воздухот, брзината на објектот ќе се зголемува пропорционално со времето.
Меѓутим, во реалноста, воздухот влијае на брзината на објектот. Со зголемување на брзината на објектот, и воздухот се зголемува додека не стане еднаков на гравитационата сила, во момент кога објектот паѓа со константна брзина. Оваа брзина е позната како терминална брзина.
Во заклучок, односот помеѓу брзината на објект и гравитацијата се манифестира во тоа како гравитацијата го забрзува објектот, а забрзувањето доведува до зголемување на брзината. Меѓутим, во реалниот свет, фактори како воздухот исто така влијаат на фактичката брзина на објектот.