Η σχέση μεταξύ της ταχύτητας ενός αντικειμένου και της βαρύτητας μπορεί να κατανοηθεί μέσω των νόμων της κίνησης του Νεύτωνα και του έννοιας της ελεύθερης πτώσης.
Πρώτα-πρώτα, η βαρύτητα είναι μια δύναμη. Είναι η δύναμη που ασκεί η Γη στα αντικείμενα. Σε κοντινή απόσταση από την επιφάνεια της Γης, αυτή η δύναμη είναι περίπου 9,8 μέτρα ανά δευτερόλεπτο τετράγωνο (m/s²). Όταν ένα αντικείμενο υπόκειται μόνο στη βαρύτητα, θα επιταχύνεται προς το έδαφος. Αυτή η επιτάχυνση είναι γνωστή ως επιτάχυνση λόγω της βαρύτητας.
Η ταχύτητα ενός αντικειμένου είναι το αποτέλεσμα της επιτάχυνσης που προκαλείται από τις δυνάμεις που δρουν σε αυτό. Εάν ένα αντικείμενο ξεκινά να πέφτει ελεύθερα από την ηρεμία, η ταχύτητά του θα αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου, καθώς η βαρύτητα συνεχίζει να επιταχύνει το αντικείμενο. Σύμφωνα με τη φυσική, η ταχύτητα v μπορεί να υπολογιστεί με την ακόλουθη σχέση:
v=gt+v0
v είναι η τελική ταχύτητα,
g είναι η επιτάχυνση λόγω της βαρύτητας (περίπου 9,8 m/s² στη Γη),
t είναι ο παρεληλυθώς χρόνος,
v0είναι η αρχική ταχύτητα.
Για την ελεύθερη πτώση, η αρχική ταχύτητα v0 είναι συνήθως μηδέν (αν το αντικείμενο ξεκινά να πέφτει από την ηρεμία), έτσι η εξίσωση απλοποιείται σε:
v=gt
Αυτό σημαίνει ότι, στην απουσία άλλων δυνάμεων όπως η αντίσταση του αέρα, η ταχύτητα του αντικειμένου θα αυξάνεται ανάλογα με το χρόνο.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η αντίσταση του αέρα επηρεάζει την ταχύτητα του αντικειμένου. Καθώς η ταχύτητα του αντικειμένου αυξάνεται, η αντίσταση του αέρα επίσης αυξάνεται μέχρι να ισούται με τη βαρυτική δύναμη, στο σημείο το οποίο το αντικείμενο πέφτει με σταθερή ταχύτητα. Αυτή η ταχύτητα είναι γνωστή ως τελική ταχύτητα.
Συνοψίζοντας, η σχέση μεταξύ της ταχύτητας ενός αντικειμένου και της βαρύτητας εκφράζεται στο πώς η βαρύτητα προκαλεί την επιτάχυνση του αντικειμένου, και η επιτάχυνση αυτή οδηγεί σε αύξηση της ταχύτητας. Ωστόσο, στον πραγματικό κόσμο, παράγοντες όπως η αντίσταση του αέρα επίσης επηρεάζουν την πραγματική ταχύτητα του αντικειμένου.