ਪਲੰ ਪੁਡਿੰਗ ਮੋਡਲ ਇੱਕ ਐਤਿਹਾਸਿਕ ਵਿਗਿਆਨਕ ਮੋਡਲ ਹੈ ਜੋ ਐਲੈਕਟਰਾਨ ਦੀ ਖੋਜ ਬਾਅਦ ਜੈ ਜੇ ਥਾਮਸਨ ਦੁਆਰਾ 1904 ਵਿਚ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਮੋਡਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਆਟਮ ਦੀਆਂ ਥੀਆਂ: ਐਲੈਕਟਰਾਨ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਚਾਰਜ ਵਾਲੀ ਕਣਾਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਆਟਮ ਦਾ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਚਾਰਜ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਪਲੰ ਪੁਡਿੰਗ ਮੋਡਲ ਦਾ ਸੁਝਾਵ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਆਟਮ ਇੱਕ ਪੌਜਿਟਿਵ ਚਾਰਜ ਦੇ ਗੋਲੇ, ਜਿਸਨੂੰ ਪੁਡਿੰਗ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨਾਲ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਐਲੈਕਟਰਾਨ ਇੰਬੈਡਿਡ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਲੰ ਪੁਡਿੰਗ ਵਿਚ ਪਲੰ। ਐਲੈਕਟਰਾਨ ਸ਼ੈਲਾਂ ਵਿਚ ਸਥਾਪਿਤ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਗੋਲੇ ਦੇ ਪੌਜਿਟਿਵ ਚਾਰਜ ਨੂੰ ਸੰਤੁਲਿਤ ਕਰਦੇ ਸਨ।
ਪਲੰ ਪੁਡਿੰਗ ਮੋਡਲ ਪਹਿਲਾ ਮੋਡਲ ਸੀ ਜੋ ਆਟਮ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅੰਦਰੂਨੀ ਢਾਂਚੇ ਨਾਲ ਸਹਿਤ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਪ੍ਰਯੋਗਿਕ ਸ਼ੁੱਧਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਗਣਿਤਕ ਫਾਰਮੂਲਿਓਂ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਸੀ। ਪਰ ਨਵੀਂ ਖੋਜਾਂ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਦ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਸਹੀ ਆਟਮ ਦੇ ਮੋਡਲ ਨਾਲ ਬਦਲ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਥਾਮਸਨ ਇੱਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਭੌਤਿਕਵਿਗਿਆਨੀ ਸੀ ਜੋ ਕੈਥੋਡ ਕਿਰਨਾਂ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਮੈਟਲ ਪਲੇਟ ਤੋਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਹਨ ਜਦੋਂ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਕਰੰਟ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤੇ। ਉਹ ਐਲੈਕਟਰਾਨਾਂ ਦੇ ਚਾਰਜ ਅਤੇ ਭਾਰ ਦਾ ਅਨੁਪਾਤ ਮਾਪਿਆ ਅਤੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਜਾਣੀ-ਭਾਲੀ ਆਟਮ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਛੋਟਾ ਸੀ। ਉਹ ਇਹ ਨਿਕਲਾ ਕਿ ਐਲੈਕਟਰਾਨ ਸਭ ਤੋਂ ਆਟਮਾਂ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ।
ਥਾਮਸਨ ਨੇ ਵੀ ਯਹ ਜਾਣਿਆ ਕਿ ਆਟਮ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕਲੀ ਨੈਚ੍ਰਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਚਾਰਜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਉਹ ਯਹ ਤਰਕ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਆਟਮਾਂ ਵਿਚ ਕੋਈ ਪੌਜਿਟਿਵ ਚਾਰਜ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਐਲੈਕਟਰਾਨਾਂ ਦੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਚਾਰਜ ਨੂੰ ਸੰਤੁਲਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਵੀ ਵਿਲੀਅਮ ਥਾਮਸਨ (ਲਾਰਡ ਕੈਲਵਿਨ) ਦੀ ਕਾਮ ਦੇ ਪੀਛੇ ਰਿਹਾ, ਜੋ ਇਕ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਪੌਜਿਟਿਵ ਗੋਲੇ ਦੇ ਆਟਮ ਦਾ ਮੋਡਲ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ਥਾਮਸਨ ਨੇ 1904 ਵਿਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਵਿਗਿਆਨ ਜਰਨਲ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਪਲੰ ਪੁਡਿੰਗ ਮੋਡਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਆਟਮਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਪੌਜਿਟਿਵ ਚਾਰਜ ਦੇ ਗੋਲੇ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਐਲੈਕਟਰਾਨ ਸ਼ੈਲਾਂ ਵਿਚ ਬਿੰਦੁ ਚਾਰਜ ਵਜੋਂ ਵਿਛੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਉਹ ਗਣਿਤਕ ਫਾਰਮੂਲਿਓਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਸੇ ਐਲੈਕਟਰਾਨ ਅਤੇ ਗੋਲੇ ਦਰਮਿਆਨ ਅਤੇ ਐਲੈਕਟਰਾਨ ਦੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚ ਦੇ ਬਲਾਂ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਲਿਆ।
ਥਾਮਸਨ ਦਾ ਮੋਡਲ ਮਾਟਰ ਦੀ ਆਟਮਿਕ ਸਥਾਪਤੀ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਦੀਆਂ ਰਾਸਾਇਣਿਕ ਅਤੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕਲ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਲਿਆ। ਇਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਭੌਤਿਕ ਸਿਧਾਂਤ ਜੋ ਕਲਾਸੀਕਲ ਮਕੈਨਿਕਸ ਨਾਲ ਸੰਗਤ ਸੀ।
ਪਲੰ ਪੁਡਿੰਗ ਮੋਡਲ ਕੁਝ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਸੀਮਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੰਭਾਲਦਾ ਸੀ ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਕੁਝ ਨਿਰੀਖਤ ਘਟਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਯੋਗਿਕ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦੀਆਂ ਸਨ।
ਇੱਕ ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਬਾਹਰੀ ਊਰਜਾ ਸੋਧਾਂ ਨਾਲ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਆਟਮਾਂ ਤੋਂ ਵਿਭਿਨਨ ਤਰੰਗ-ਦੈਂਡਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ਾਲਸੀ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਹਾਈਡ੍ਰੋਜਨ ਆਟਮਾਂ ਨੂੰ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕਲ ਊਰਜਾ ਨਾਲ ਸ਼ੋਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਖ਼ਾਲਸੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਵਿਭਿਨਨ ਰੰਗਾਂ ਜਾਂ ਤਰੰਗ-ਦੈਂਡਿਆਂ ਵਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਥਾਮਸਨ ਦੇ ਮੋਡਲ ਅਨੁਸਾਰ, ਹਾਈਡ੍ਰੋਜਨ ਆਟਮਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਤਰੰਗ-ਦੈਂਡੇ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਖ਼ਾਲਸੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਐਲੈਕਟਰਾਨ ਹੈ।
ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਆਟਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਲਫਾ ਕਿਰਨਾਂ ਦੀ ਵਿਕਸ਼ਣ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਅਲਫਾ ਕਿਰਨਾਂ ਪੌਜਿਟਿਵ ਚਾਰਜ ਵਾਲੀ ਕਿਰਨਾਂ ਹਨ ਜੋ ਰੇਡੀਓਐਕਟਿਵ ਤੱਤਾਂ ਤੋਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਹਨ। 1909 ਵਿਚ, ਅਰਨੈਸਟ ਰੀਦਾਫ਼ਟ ਨੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਹ ਅਲਫਾ ਕਿਰਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਤਲੀ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚਾਦਰ ਤੇ ਮਾਰਿਆ। ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਾਸੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਕਸ਼ਣ ਬਿਨਾ ਗੁਜਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਥਾਮਸਨ ਦੇ ਮੋਡਲ ਅਨੁਸਾਰ ਆਟਮਾਂ ਦਾ ਪੌਜਿਟਿਵ ਚਾਰਜ ਸਮਾਨ ਰੀਤੀ ਵਿਚ ਫੈਲਾ ਹੋਇਆ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ।
ਪਰ ਉਹ ਪਾਇਆ ਕਿ ਕੁਝ ਅਲਫਾ ਕਿਰਨਾਂ ਵੱਡੇ ਕੋਣਾਂ ਤੇ ਵਿਕਸ਼ਿਤ ਹੋਏ ਅਤੇ ਕੁਝ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਲੱਟ ਗਏ। ਇਹ ਇਸ ਦਾ ਸੂਚਨਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਆਟਮਾਂ ਵਿਚ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਪੌਜਿਟਿਵ ਚਾਰਜ ਦਾ ਇੱਕ ਸੰਕੇਂਦਰਿਤ ਖੇਤਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅਲਫਾ ਕਿਰਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਰੀਦਾਫ਼ਟ ਨੇ ਇਸ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲੀਅਸ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵਾ ਆਟਮ ਦਾ ਮੋਡਲ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿਚ ਐਲੈਕਟਰਾਨ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਅਤੇ ਘਣੇ ਨਿਕਲੀਅਸ ਦੇ ਇਰਦ-ਗਿਰਦ ਕੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਰੀਦਾਫ਼ਟ ਦਾ ਨਿਕਲੀਅਸ ਮੋਡਲ ਥਾਮਸਨ ਦੇ ਪਲੰ ਪੁਡਿੰਗ ਮੋਡਲ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾ ਵਿਚ ਵਿਭਿਨਨ ਘਟਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਯੋਗਿਕ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਵਿਚ ਵਧੀਆ ਸਹੀ ਸੀ। ਇਹ ਆਟਮਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਤੀ ਅਤੇ ਵਿਹਾਵ ਬਾਰੇ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨਵੀਂ ਖੋਜਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਖੋਲਦਾ ਸੀ।