تکنیک‌های تولید ترانزیستور
تعریف ترانزیستور
ترانزیستور دستگاه نیمه‌رسانا است که برای تقویت یا تغییر سیگنال‌های الکترونیکی و قدرت الکتریکی استفاده می‌شود.
روش پخش شده
این روش ترانزیستورهای صفحه‌ای را روی یک وافر تقریباً صاف ایجاد می‌کند. وافر N-نوع در فرنه با گازهای آلوده P-نوع گرم می‌شود که منجر به تشکیل ناحیه P-نوع (باز) روی وافر می‌شود. از یک ماسک با سوراخ‌ها استفاده می‌شود و وافر دوباره با آلاینده‌های N-نوع گرم می‌شود. این موجب ایجاد ناحیه N-نوع (امیتر) روی لایه P-نوع می‌شود.
در نهایت، یک لایه نازک دی‌اکسید سیلیکون روی کل سطح توسعه یافته و با استفاده از فتو استمپ برای ایجاد تماس‌های آلومینیومی برای سیم‌های باز و امیتر استفاده می‌شود.
روش تماس نقطه‌ای
این روش از یک وافر نیمه‌رسانا N-نوع استفاده می‌کند که به یک پایه فلزی جوش داده می‌شود. یک فنر تنگستن (سیم خزه گربه) علیه آن فشار داده می‌شود و کل سیستم در شیشه یا سرامیک قرار می‌گیرد تا مقاومت بیشتری داشته باشد. جریان بزرگی برای مدت کوتاهی عبور داده می‌شود تا یک اتصال PN در نقطه تماس ایجاد شود. این ترانزیستورها به دلیل ظرفیت کم برای فرکانس‌های بالا مفید هستند.
روش جوش شده یا آلیاژ
در این روش، دو نقطه کوچک ایندیوم یا آلومینیوم (پذیرنده) در طرف مقابل وافر N-نوع قرار می‌گیرند. سپس کل سیستم به دمايی کمتر از نقطه ذوب مواد وافر و بیشتر از نقطه ذوب پذیرنده گرم می‌شود.
یک بخش کوچک از ایندیوم ذوب می‌شود و وارد وافر می‌شود و بدین ترتیب ماده P-نوع در دو طرف وافر ایجاد می‌شود. ترانزیستور PNP زمانی ایجاد می‌شود که سیستم خنک شود (شکل ۴).
روش رشد یا رشد شده
این روش از تکنیک Czochralski برای کشیدن یک بلور تک‌بلور از ذوبی Ge یا Si با آلاینده‌های P-نوع استفاده می‌کند. یک بذر نیمه‌رسانا در ذوبی نیمه‌رسانا در یک کوره گرافیتی غوطه‌ور می‌شود. میله حامل بذر به آرامی چرخانده و خارج می‌شود، ابتدا آلاینده‌های P-نوع و سپس N-نوع اضافه می‌شوند تا یک اتصال PN رشد کند.
روش اپیتاکسیال
این روش نام خود را از کلمات یونانی به معنای "روی" و "ترتیب" گرفته است. یک لایه نازک نیمه‌رسانا N-نوع یا P-نوع روی یک زیربنای سنگین آلوده شده از همان نیمه‌رسانا رشد می‌کند. لایه تشکیل شده می‌تواند بخش پایه، امیتر یا جامع باشد و اتصال ایجاد شده دارای مقاومت کم است.
