Dreifingarþurrari fullur af jarðmagni olíu

Af hverju minnileyk?
Samanburðarlega þekkt er að dreifitransformatorar fulltrúð með minnileyk séu algengasta gerðin af dreifitransformatorum. Þeir eru meðal vikulegustu hluta og má finna þá í rafmagnseldni alls kring um heiminn.

Þrátt fyrir að skilvaraleykurinn sé brennandi væska, hefur öruggleiki olíuvatnaðra transformatora verið vel sannfærður á mörgum árum í orkueldnisvörun sem setja örfárt vöru á fyrsta stað.

En minnileykur er brennandi. Þó að flest villur í spennubundi transformatora endi oftast ekki annað en með sleppingu olís, getur eldsetning verið möguleg, sérstaklega þegar rafstrákur myndast beint undir yfirborð olísins.

Í slíkum tilvikum er oft valið að setja upp torftýpa transformator eða transformator fulltrúð með hár eldpunkt væsku. Öruggleiki skilvarakerfis í olíuvatnaðri transformator fer einhverju leyti af standanum á olíninu. Á flestum stofnum orkueldnisnetum heimabylts hefur verið venjulegt að láta transformatora „anda“ náttúrulega eins og skilvaravæskan dregur og streitar með hleðslunni.

Hefur samt verið athugað að útfæra nokkurn gerð skyddarkerfi til að forðast móteign skilvaravæskunnar af loftsamtökum gefur kostnaðarmun eftir langt lif skilvarakerfis, sérstaklega þegar hleðslufaktorinn er há.

Fyrir mesta part af dreifitransformatorum undir 500 kVA settum upp í löndum með mildu loftslagi, er einfaldasta en fullkomnasti skyldakerfi að nota silika-gel dehydrating breather.

Á tíma lág hleðslu, fer loftið sem dregið inn í tankann fyrst í gegnum olíubad til að sía út fast efni. Síðan fer það í gegnum dehydrating silika-gel krystill, sem virkar til að taka út fekt.

Algengasta gerð skyldakerfa er líklega með notkun varða eða útbreytingarkerfi. Þetta skipulag hefur daplinn sem fangar mesta part af loftsamtökum (sem sýnt er í Mynd 1 að ofan).

Einfaldasta leið til að forðast móteign olísins er að læsa tankann frá utanlofti og hönnu hann til að takast við óræðu sem myndast af dregnum skilvarameðlum (Mynd 2). Vegna gassolíuleguleikar í olíu, eru þessar óræður heldur lágar og fara sjaldan yfir 0,43 kg/cm² undir stöðugri hleðslu.

Kominn er að sérstökum verktækum sem brota og sveigja stálplötur sjálfvirkt í djúp smáhlífar til að formi síðurnar á transformator tank. Þetta hefur gert smáhlífar tanka kostgjarnari. Stálplöturnar eru venjulega milli 1,2-1,5 mm þykkar, sem gerir tankann bæði ljóna og kompakt. Mekanísk styrkur hans kemur af nærliggjandi, djúpu smáhlífum.

Stálplötur með breidd upp í 2000 mm og dýpt 400 mm leyfa að kjölva transformatora með reiknuðu orku upp í 5000 kVA með þessu aðferð. En venjuleg notkun þeirra er í dreifitransformatorum með reiknuðu orku upp í 1600 kVA.

Fléxibilitið smáhlífaplátanna hefur leitt til þess að þróa fullt læsta smáhlífar tanka. Í þessu hönnunarhætti er tankurinn fullt fylltur, og dregur og streitar væskan í tankanum er tekið tillit til með smáhlífunni. Væskan innan í tankanum hefur engan samkvæmt við andlitsloftið, sem hjálpar að varðveita skilvarakerfi transformatora og lækkar viðbótarþarfir.

Smáhlífar tankahönnun hefur verið notuð yfir 30 ár og er nú kennd fyrir örugga aðferð í byggingu tanka.