Contactores AC (cum codice schematis electrici KM) sunt dispositiva electrica fundamentalia ad controllandum connectionem/disconnectionem inter fontes electricitatis et onera in circuitibus, et sunt etiam instrumenta communia quae electrici frequentius operantur. In praxi non est raro videre quod nonnulli collegae errorem faciant in selectione contactorum AC, quod ad dimensionem impropriam et subsequentes difficultates persistentes ducit. Hic quattuor errorum typicorum communium maxime notabilium demonstrantur ad referentiam.
I. Excessiva Confidentia in Intensitate Nominali pro Dimensionamento
Quando contactor AC convenientis ad onus selectatur, nonnulli electrici saepe solum intensitatem nominalem oneris referunt. Hoc frequenter ad incendium vel fusionem contactuum principalium contactoris AC in operatione actuali ducit.
Causa huius defectus est quod methodus contactoris AC (secundum capacitatem contactuum principalium) eligendi solum intensitate nominali est applicabilis ad onera puramente resistiva sicut fili calefactionis electrici. Pro oneribus inductivis sicut motoribus asynchronis triphasici, intensitas initii—afficienda per factores ut modus initiandi, genus oneris moti, et frequentia initiationis—saepe variat ab 4 ad 7 vices intensitatis nominalis durante phase initii (ante operationem stabilis). Ergo, est crucialiter necessarium considerare intensitatem initiandi oneris quando contactor AC selectatur.
II. Neglectio Selectus Tensionis Spira (Prioritas pro Tensione Secura)
Cum crescente conscientia usus electricitatis securi et conformitate ad standardes operationis securae, et ad reducendum accidentia electrica superflua, factum est tendentia generalis prioritem dare tensionibus securis (AC36V) pro tensionibus spira contactorum AC.
Itaque, in designo, electione, et assemblatione contactorum AC, prioritas debet duci productis cum rating tensionis spira AC36V. Omnia conari debent fieri ad vitandum casus ubi plures niveles tensionis spira (sicut AC380V et AC220V) coexistunt in circuitu.
III. Ignoratio Requiritudinum Contactuum Auxiliariorum
Ad reducendum numerum aliorum dispositivorum auxiliariorum (sicut relays intermediarios) et minimizandum magnitudinem systematis controlis electrici, genus contactoris AC etiam comprehensiviter determinari debet ex numero contactuum auxiliariorum requiritus pro contactore in circuitu.
Exempli gratia, si circuitus multos contactus auxiliariorum pro contactore AC requirit, sensibiliter magis est series CJX contactorum AC (qui possunt equipari cum 2 vel 4 contactibus auxiliariorum additis) quam series CJT contactorum AC electuros.
IV. Conexio Controlis Impropria cum PLCs
Ultra tres factores supra mentionatos, notula supplementaria concernit methodum controlis contactoris AC (spira). Nunc dispositiva controlis industrialis sicut PLCs (Programmabiles Logic Controllers)—quae facilitant controlis centralizatum—increbrescentur ad usum. Tamen, multi collegae directe spiras contactorum AC ad terminales output PLCs connectaverunt, quod ad damnum componentium internorum output PLCs (relays, transistores, thyristors) duxit.
Causa huius defectus simpliciter est quod currentus in processu attrahendi spiram contactoris excedit capacitate portandae currentus componentium output PLC. Itaque, quando PLC ad controlandum contactorem AC utitur, relay uti debet quasi nexus controlis intermediarius inter duos.