Zergatik Garrantzitsua Da Transformatoraren Mantenimendu Arrunt: 5 Konsekuentzia Serio Negarritzeagatik

I. Onartutako Temperatura

Transformagailu bat erabiltzen denean, bere biribiltzaileak eta fierroko nukleoak kobreko galera eta fierroko galera sortzen dituzte. Galere horiek ehuneko energiara bihurtzen dira, transformagailuaren fierroko nukleoa eta biribiltzaileen tenperatura altuagoa egiten duela. Tenperatura onartutako balioa gainditzen bada denbora luzez, isolamendua zahar egingo da mekanikoki elastikotasuna galtzen duenez.

Transformagailuaren alde bakoitzaren tenperatura desberdina da: biribiltzaileen tenperatura gehienetan gehienetan altuena da, ondoren fierroko nukleoko tenperatura, eta isolatzailearen oiloaren tenperatura biribiltzaile eta fierrokotik behera dago.

Transformagailuko goiko aldeko oiloaren tenperatura beheko aldetik altuagoa da. Transformagailuaren erabilpenetan onartutako tenperatura goiko oiloaren tenperaturaren arabera egiaztatzen da. A klaseko isolamenduko dituzten transformagailuetan, aire inguruko tenperatura maximoa 40°C denean, transformagailuaren biribiltzaileen tenperatura maximoa 105°C da.

Biribiltzaileen tenperatura 10°C altuagoa da oilotik, oiloaren egoeraren txarraldetik saiatzeko, estipulatuta dago transformagailuaren goiko oiloaren tenperatura maximoa 95°C baino ez izatea. Kasu arruntetan, isolatzailearen oiloaren oksidazio azkarra saihesteko, goiko oiloaren tenperatura 85°C baino ezin da igotzea.

Oiloiaren zirkulazio forzatu eta ur-eta aire-enfriatzaileek dituzten transformagailuetan, goiko oiloaren tenperatura 75°C baino ezin da askotan igotzea (transformagailu hauek dituzten goiko oiloaren tenperatura maximoa 80°C da).

II. Onartutako Tenperatura Altuagoa

Transformagailuaren erabilpenetan goiko oiloaren tenperatura bakarrik kontuan hartzeak ez du segurtasuna babesten; beharrezkoa da goiko oiloaren tenperatura eta sarien airearen arteko tenperatura-difereentzia ere kontrolatzeko, hau da, tenperatura-altuagoa. Transformagailuaren tenperatura-altuagoa transformagailuaren tenperatura eta aire inguruko tenperatura arteko diferentziak adierazten du.

A klaseko isolamenduko dituzten transformagailuetan, aire inguruko tenperatura maximoa 40°C denean, norma estatalak estipulatzen du biribiltzaileen tenperatura-altuagoa 65°C dela, eta goiko oiloaren tenperatura-altuagoa 55°C.

Transformagailuaren tenperatura-altuagoa ez badu gainditzen estipulatutako balioa, transformagailuak zehaztutako erabilera-denborarekin segurki erabileko du kargu finkoaren arabera (transformagailuak 20 urtez jarraitu dezake kargu finkoarekin erabili).

III. Kapasitate Arrunta

Erabilera normalen bitartean, transformagailuak kargatzeko elektrizitate-karga transformagailuaren kapasitate finkoaren 75-90% inguru izan beharko luke.

IV. Intentsitate Osoaren Tartea

Transformagailuaren alde baxuko intentsitate desorekatua ezin du transformagailuaren balio finkoaren 25% baino handiagoa izan; transformagailuaren jario-tentsioaren aldaketarako tartea ±5% da. Tartea gainditzen bada, atal-bihurtzaile bat erabiliz egokitu behar da tentsioa tarte honetan kokatzeko.

(Egokitzea egin behar da indarra itzalita.) Arruntaski, tentsioa egokitzen da lehenengo biribiltzailearen atalaren posizioa aldatuz. Atal-bihurtzaile deritzon gailua erabiltzen da atalaren posizioa lotzeko eta aldatzeko, transformagailuaren tensioaren aldatasuna aldatuz.

Tentsio baxua ez du eragin handirik transformagailuaren gainean, baina gutxi gorabehera irteera txikiagoa du; baina elektrizitate-gailuetan eragin handiagoa du. Tentsio altua fluxu magnetikoaren aldea handitzen du, fierroko nukleoa saturatzen du, fierroko galera handitzen du, eta transformagailuaren tenperatura altuagoa egiten du.

V. Gainkargua

Gainkargua bi kasutan banatzen da: gainkargu normala eta gainkargu arazo-estausa. Gainkargu normala erabiltzailearen elektrizitate-konsumoak handitzen denean jario normalen bitartean gertatzen da. Honek transformagailuaren tenperatura altuagoa egiten du, transformagailuaren isolamenduaren zaharregimendua azkarretan gertatzen du, eta erabilera-denborak murriztu egiten du. Beraz, gainkarguaren erabilera arrunt askotan ez da onartzen.

Kasu berezi batzuetan, transformagailuak gainkarguarekin erabil daiteke denbora laburrean, baina gainkargua ezin du 30% baino gehiago igotzea kargu finkoaren arabera udazkenetan, eta 15% baino gehiago heinean. Gainera, transformagailuaren gainkargu-kapacidadea transformagailuaren tenperatura-altuagoaren eta fabrikatzailearen zehaztapenaren arabera zehaztu behar da.

VI. Transformagailuen Mantenimendua

Transformagailuaren akatsak irekiera eta itsasaldi bi motatan banatzen dira. Irekiera multimetrotz baten bidez erraz detektatu daiteke, baina itsasaldi-akatsak ezin dira multimetrotz baten bidez detektatu.

1. Industriako Transformagailuen Itsasaldiaren Azterketa

(1) Transformagailuaren kargu guztiak deskonektatu, indarra konektatu eta transformagailuaren tenperatura-altuagoa begira. Tenperatura-altuagoa altuagoa bada (ezin da ukitu), esanahi du barnean itsasaldi zati baten existitzen dela. Indarra konektatu ondoren 15-30 minutu barru tenperatura-altuagoa normala bada, transformagailua normala da.

(2) Transformagailuaren indar-zirkuituan 1000W luzaro bat seriean konektatu. Indarra konektatu ondoren, luzaroa ahula ilun bat eman badu, transformagailua normala da; luzaroa oso argi edo moduan argi badago, esanahi du barnean itsasaldi zati baten existitzen dela.

2. Transformagailuaren Irekiera

Irekiera mota bat da barneko biribiltzaileen deskonektatzea, baina gehienetan agertzen da kanpoaren harremana deskonektatzea. Begirada zorrotz egin behar da, eta deskonektatutako zatia berriro soldatu. Barneko deskonektatzea edo kanpoan ikusten diren suharra dagoenik, transformagailua ordezkatu behar da edo bere biribiltzaileak berriro biribilatu.