Transformatores electrici in varias categorias possunt classificari secundum suum scopum, structuram et alias characteristicae:
Secundum scopum:
Transformator elevans: Aumentat tensionem a nivibus bassis ad altos, permittens transmissionem efficacem potentiae per longas distancias.
Transformator deprimens: Diminuit tensionem a nivibus altis ad bassos, praebens potentiam ad locales vel vicinas onera per retia distributionis.
Secundum numerum phasorum:
Transformator uniphasis
Transformator triphasus
Secundum dispositionem bobinorum:
Transformator unibobinus (autotransformator), praebens duos niveles tensionis
Transformator bibobinus
Transformator tribobinus

Secundum materiam bobinorum:
Transformator filo cupreo
Transformator filo aluminio
Secundum regulationem tensionis:
Transformator cum commutatore tap sine onere
Transformator cum commutatore tap sub onere
Secundum medium et methodum refrigerationis:
Transformator immersus oleo: Methodi refrigerationis includunt refrigerationem naturalem, ventilationem forcitam (per ventilo in radiatori) et circulationem forcitam olei cum refrigeratione aeris vel aquae, communiter usata in magnis transformatoribus potentiae.
Transformator siccus: Bobini aut sunt exposti medio gaseoso (sicut aer vel sulfur hexafluoridus) aut encapsulati in resina epoxy. Largiter usati ut transformatores distributionis, unitates siccae sunt presentiter disponibiles usque ad 35 kV et habent fortem potentialitatem applicationis.
Principium operativum transformatorum:
Transformatores operantur secundum principium inductionis electromagneticae. Diversum a machinis rotativis sicut motoribus et generatoribus, transformatores functionant ad celeritate rotationis nulla (i.e., sunt statici). Componentes cardinales sunt bobini et nucleus magneticus. In operatione, bobini formant circuitum electricum, dum nucleus praebet viam magneticam et supportum mechanicum.
Cum tensio AC applicatur ad bobinum primum, fluxus magneticus alternans stabilitur in nucleo (convertens energiam electricam in energiam magneticam). Hic fluxus variabilis coniungitur cum bobino secundo, inducens motum electromotive (EMF). Cum onus connectitur, currentis fluunt in circuitu secundo, praebentes energiam electricam (convertens energiam magneticam rursus in energiam electricam). Hoc processus "electricus-magneticus-electricus" conversionis constituit fundamentum operationis transformatoris.