
Ekki skemmta prófunaraðferð sem má nota á leitandi efni er straumhringaprófun. Við prófunarsvæðið er prófunarhringur sem er dreiftur með víxlandanum straumi.
Straumhringar eru búin til í prófunarefnum vegna víxlanda magnhreinslu sem er framleidd. Prófunarhringurinn breytist mælanlega vegna mismunanna í straumhringastraumi. Þessar breytingar má sjá á skjái & greina til að finna brot.
Með því að fylgja viðbreytingum á spönnuprófunarhringnum er hægt að greina hvort prófunarefnið hafi villur.
Breytingar á hringspönnu eru táknaðar með spennubreytingum miðað við styrk merkis og & ás. Breytingar á ásaslagi &/eða merkistyrk tengjast villustöðum eins og rúmmálsgangur og hlutfallsgangur.
Leyndarfærleiki prófunarefnisins og þykkt yfirborðs sem lagð er á leitande efni má einnig ákvarða með straumhringaprófunartækni, auk þess að greina nýtur.
Þegar orkuður A/C hringur kemur nær leiðandi eru straumhringar búin til af víxlanda magnhreinslu.
Með því að fylgja spönnubreytingum sem gerast í A/C hringnum er hægt að greina þegar efnavillur hefur áhrif á straumflæði. Að finna brot í kjölþræði og hitaskiptari má gera á mjög árangsríka hátt án skemma með þessari prófunaraðferð.

Eitt af óskemmdu prófunaraðferðum sem notar eiginleika elektrómagnets til að finna brot í leitande efni er straumhringaprófun. Nær prófunarsvæðinu er sérstaklega búinn til hringsdreiftur með víxlandanum straumi settur inn, sem býr til brottna magnhreinslu, sem áhrifar prófunarefnið og gerir straumhringa í svæðinu.

Síðan eru breytingar á annaðhvort straumi sem fer í aðalhringinn mældar saman með breytingum á breyttu ásum & styrk straumhringanna.
Breytingar á rafmagnsleiðandi, prófunarefnis magnhreinsluleiðandi eða tilgangi allra brúnna munu hafa áhrif á straumhringinn, sem mun breyta mælda straums ás og styrk. Villur eru fundnar með því að túlka breytingarnar eins og þær eru sýndar á skjái.
Aðferðin byggir á rafmagnshreinslu, sem er eiginleiki efnisins. Víxlandi straumur í koparhringgerð myndar magnhreinslu. Þegar víxlandi straumur stækkar og minnkar, breytist stærð hreinslu. Breytan magnhreinsla um hringspönnuna fellur í efnið og, eftirLenz's lög, myndar straumhring til að fara í leiðandi ef hringspönninn er síðan settur næst öðrum rafmagnsleiðandi. Þessi straumhring myndar svo sinn eigin magnhreinslu. Straumur & spenna sem fer í hringspönnina er áhrif á þessa „aðila“ magnhreinslu, sem er móttegni „aðala“ magnhreinslu.
Allar breytingar á efnisleiðandi, eins og brún við yfirborð eða þykkt, geta haft áhrif á styrk straumhringa. Grunnreglan fyrir straumhringaprófun er að greina þessa breytingu með hjálp annaðhvort aðalhrings eða aðila greiningarhrings.
Magneðargengni efnisins ákvarðar hversu auðvelt er að magneða það. Þegar gengni miðils stækkar, lækkar dýptinnfall. Ferrítstál hafa magnhreinslugengni sem er hundrað sinnum hærri en ómagneð metlar eins og
Austenitstál,
Alúminíum, og
Kopar.
Sem dýpt stækkar, lækkar þéttleiki straumhringa og villutök. „Gengni“ og „leiðandi“ metls hafa áhrif á hversu fljótlega gildi faltar. Dýptinnfall er áhrif af leiðandi. Metlar með hært leiðandi hafa stærri straumhringaflæði á yfirborðinu, en metlar með lægra leiðandi, eins og kopar og alúminíum, hafa minni dýptinnfall.

Frekvens víxlanda straumsins má breytt vera til að stjórna dýptinnfalli; ju lægra frekvens, ju djúpri dýptinnfall. Þannig skilgreina lága frekvensar undirsurfabrún, en há frekvensar brún nálægt yfirborðinu. En villugreiningarheild lýkur þegar frekvens er lækt til að bæta dýptinnfalli. Þar af leiðandi er það besta frekvens fyrir hverja prófun til að gefa nauðsynlega dýptinnfall & heild.