Основната причина за тоа што високонапонските електрични линии не се земјачат на двете крајни точки е за да се спречат земјачки дефекти и за да се осигура безбедноста и надежноста на електричниот систем. Еве некои детални причини:
Спречување на земјачки дефекти: Ако би високонапонските линии биле земјачани на двете крајни точки, секоја неуспех на изолацијата или случаен контакт со земјата можел да создаде директна патека за проток на стрuja до земјата, што би довело до земјачки дефект. Ова може да резултира со значително повредување на опремата и потенцијални опасности за луѓето.
Стабилност на напонот: Со тоа што не се земјачат двете крајни точки, системот може да одржува подобра стабилност на напонот. Земјачење само на една точка (или користење на изолиран систем со нутрешен проводник) помага да се минимизираат ефектите на асиметрични нагласи и намалува ризикот од услови на прекумерен напон.
Намалување на ризикот од електромагнетна интерференција: Не-земјачени системи можат да намалат електромагнетната интерференција (EMI), која може да влијае на блиски електронски уреди и комуникациски системи.
Лесно откривање на дефекти: Во системите каде што нутрешниот проводник не е земјачан, једнофазен дефект до земјата нема моментално да предизвика краткострујна врска. Ова овозможува поеасно откривање и локализација на дефектот без да предизвика целосно исключување на системот.
Заштита против удари на молнии: Високонапонските линии често се изложени на удари на молнии. Не-земјачен систем може подобро да издразжи транзиторните прекумерни напони предизвикани од молнии без да предизвика екстензивна повреда.
Економичност: Тоа што не се земјачат двете крајни точки исто така може да биде економичнија опција, бидејќи намалува потребата за екстензивна инфраструктура за земјачење и одржувание.
Во кратце, тоа што не се земјачат двете крајни точки на високонапонските електрични линии помогнува да се подобри безбедноста, надежноста и ефикасноста на системот.