Typi Regulatorum Tensionis Statici
Regulator tensionis staticus praestat regulatores electromechanicos in respectu accurate controlis, responsionis, fidei et maintenance. Regulator tensionis staticus principaliter dividitur in duos typus. Hi sunt;
Regulator Tensionis Typus Servo
Regulator Amplificatoris Magnetici
Typi regulatorum tensionis statici describuntur infra in detaliis;
Regulator Tensionis Typus Servo
Characteristica principalis regulatoris tensionis typus servo est usus amplidyne. Amplidyne est genus amplificatoris electromechanici qui signum amplificat. Systema continet principalem excitatorem ductum ab arbore alternatoris et excitatorem auxiliarium cuius devolutio est regula per amplidyne.
Excitator auxiliaris et amplidyne sunt moti ab motore DC coniuncto ad ambas machinas. Excitator principalis habet circuitum magneticum saturatum et proinde habet tensionem output rudem. Armaturae principalis et auxiliaris excitorum sunt coniunctae in serie, et haec combinatio series excitat devolutionem alternatoris.
Operatio Regulatoris Tensionis Typus Servo
Transformator potentialis praebet signum proportionale signo output alternatoris. Terminales output alternatoris sunt coniuncti ad amplificatorem electronicum. Quando deviatio occurrerit in tensione output alternatoris, tunc amplificator electronicus mittit tensionem ad amplidyne. Output amplidyne alimentat tensionem ad devolutionem controlis amplidyne et sic mutat devolutionem excitatoris auxiliaris. Sic, excitator auxiliaris et principalis in serie ajustant currentem excitationis alternatoris.
Regulator Amplificatoris Magnetici
Elementum clavis amplificatorum magneticorum est spira nucleata ferrea quae habet winding additivam energizatam per currentem directum (DC). Hoc winding additivum servit scopo controlis relativiter altius potentiae currentis alternantis (AC) utendo minore potentia DC. Nucleus ferreus regulatoris instructus est duabus AC windings identicis, quae etiam nominantur windings oneris. Haec AC windings possunt coniungi vel in serie vel in parallelo, et in utroque casu, sunt coniunctae in serie cum onere.
Configuratio winding serie utitur quando requiritur responsum brevi tempore et alta tensio, dum configuratio winding parallela utilisatur pro applicationibus quae postulant responsum lente. Winding controlis alimentatur per currentem directum (DC). Quando non fluit currentis per winding oneris, AC winding praebet maximam impedanciam et inductanciam ad fontem AC. Proinde, currentis alternans ad onus restrictus est per altam reactantiam inductivam, ducens ad bassam tensionem oneris.
Quando applicatur tensio DC, fluxus magneticus DC transversus nucleum, eum impellit ad saturationem magneticam. Hoc processus reducit inductanciam et impedanciam windings AC. Ut crescat currentis DC per winding controlis, ita crescit etiam currentis alternans per winding field. Consequenter, modica rectificatio magnitudinis currentis oneris potest resultare in variatione significativa tensionis oneris.