Definizioa
Bihurketa faktorea definitzen da altuen balioaren eta batez besteko karratu-erroaren (R.M.S) arteko erlazio gisa. Bihurketa magnitudea bihuruko indarra edo korrontea izan daiteke. Altuen balioak adierazten du indarrei edo korrontearen puntu altuena, kresta-balioa edo amplitudoa. Batez besteko karratu-erroaren balioak zuzeneko indarren balioa da, zeinari pasatzean berdin den errezistentzia eta denbora emanda, berdintasun hotsa sortzen du bihuruko indarrarekin.
Matematikoki, honela adierazten da:

Non,
Im eta Em korrontearen eta indarren balio altuenak dira, hurrenez hurren, Ir.m.s eta Er.m.s bihuruko korrontearen eta indarren batez besteko karratu-erroaren balioak dira hurrenez hurren.
Sinusoide moduan aldatzen diren korronterentzat, bihurketa faktorea hau da:
