Velocitas drift est definita ut velocitas netta particulae quae subit mutationes casuas in directione et celeritate. Hic conceptus est saepe associatus cum electronis liberis movendis intra conductor. Imagina haec electrona libera transiens conductorem cum celeritatibus arbitrariorum et in directionibus casuis. Quando campus electricus applicatur per conductorem, electrona casuiter movens obviam faciunt vi electricae directa cum campo.
Hic tamen campus applicatus non cohibet naturam casuam motus electronarum. Potius compellit eas tendere ad potentialem altiorem retinendo suum motum casuum. Consequenter, electrona driftant versus extremum altius potentialis conductoris simul cum suis motibus casuis.
Hoc resultat in singulis electronis acquisitis velocitate netta versus extremum altius potentialis conductoris, quod vocatur velocitas drift electronarum.
Ensuentem currentem electricam, propter hanc drift electronarum intra conductor electrico stressatum, vocatur currentus drift. Notandum est quod omnis currentus electricus fundamentaliter est currentus drift.
Considera materiale aliquod conductivum, sicut metallum, ad temperaturam ambiente. Semper habet aliquos electronas liberos. Scientius, si substantia sit conductiva, debet continere saltem paucos electronas liberos ad omni temperatura supra absolutum zero.
Haec electrona libera intra conductorem navigant casuiter, frequenter collidens cum maiori atomis et alterans suam directionem motus.
Cum campu electrico constante introducitur in conductorem, electrona incipiunt gravitare versus terminalem positivum differentiae potentialis electrici applicati, communiter notus ut voltus. Hoc tamen motus electronarum non est in linea recta.
Quomodo electrona movetur versus potentialem positivum, continuo collidunt cum atomis et deflectunt casuiter. Quaelibet collisio resultat in perdita partis sui energeticae cineticae, quam reacquiritur per influentiam campi electrici, reaccelerando eos versus potentialem positivum.
Collisones ulteriores ducunt ad similem perditem et subsequentem reacquisitionem energiae cineticae. Ergo, licet campus electricus applicatus non possit cohibere motum casuum electronarum intra conductorem, generat tamen drift nettam electronarum versus terminalem positivum.
In simplicioribus verbis, campus electricus applicatus causat electrona driftare versus terminalem positivum, dantes eis velocitatem drift mediam. Cum intensitas campi electrici augeatur, electrona accelerant citius versus potentialem positivum postquam unicuique collisioni. Consequentia, electrona acquirit magis velocitatem drift mediam versus potentialem positivum, vel in directionem oppositam applicato campi electrici.
Hic, si ν repraesentat velocitatem drift et E symbolizat campus electricus applicatus, mobilitas electronarum, denotata μe, potest intelligi ut ratio ν ad E.
Ubi μe refertur ad mobilitatem electronarum.
Fluxus persistentis electronarum, causatus per velocitatem drift, ducit ad formationem quod cognoscitur ut currentus drift.
Per clarum intellectum et ulterior explorationem, conceptus interconnecti de velocitate drift, currentu drift, et mobilitate electronarum possunt aestimari pro suis rolis criticis in mundo electronicorum et physicorum.
Currentus causatus per fluxum constantem electronarum propter velocitatem drift vocatur currentus drift.
Source: Electrical4u
Statement: Respect the original, good articles worth sharing, if there is infringement please contact delete.