Omnes scimus quod transformator tensionis (VT) numquam debet operari in circuitu clauso, dum transformator currentis (CT) numquam debet operari in circuitu aperto. Clausura circuitus VT vel apertura circuitus CT danificabit transformatorem aut creabit conditiones periculosas.
Theoretice, et VTs et CTs sunt transformatores; differentia iacet in parametri quos mensurare sunt designati. Quam ob rem, quamvis sint fundamenta eiusdem generis instrumenti, unus prohibetur ab operatione in circuitu clauso, alter non potest operari in circuitu aperto?
In operatione normali, spira secundaria VT operatur in condicione quasi aperta-circuiti cum impedentia oneris (ZL) valde alta. Si circuitus secundarius clauditur, ZL cadit fere ad nihilum, causans fluxionem magnae quantitatis currentis clausi. Hoc potest destruere apparatus secundarios et praebere pericula gravis. Ad protectionem contra hoc, VT potest habere fusibilia installata in latere secundario ut praeveniat damnum a clausura. Ubi possibile est, fusibilia debent etiam instalari in latere primario ut protegant systema alti-voltus ab erroribus in spira alti-voltus VT vel connectionibus.
Contrario vero, CT operatur cum impedentia (ZL) valde parva in latere secundario, effectim in statu circuiti clausi in operatione normali. Fluxus magneticus generatus ab currente secundario opponitur et annullat fluxum a currente primario, resultans in excitatione currentis et fluxu nucleique minimis. Itaque, electromotivitas (EMF) inducens in spira secundaria est typice solum paucis decenis voltorum.
Tamen, si circuitus secundarius aperitur, currentis secundaria cadit ad nihilum, eliminans hanc demagnetisationem. Currentis primaria, immutata (cum ε1 permaneat constans), fit totus currentis excitationis, causans incrementum dramaticum in fluxu nucleo Φ. Nucleus cito saturatur. Dato quod spira secundaria habeat multas spiras, hoc resultat in tensione valde alta (possibiliter attingens pluribus millibus voltorum) inter terminales secundarios apertos. Hoc potest disrumpere insulationem et praebere periculum severum personale. Ergo, circuitus secundarius apertus in CT est absolute prohibitus.
Et VTs et CTs sunt transformatores in principio—VTs sunt designati ad transformationem tensionis, dum CTs transformat currentem. Quam ob rem CT non potest operari in circuitu aperto, VT non potest operari in circuitu clauso?
In operatione normali, EMFs ε1 et ε2 permanent essentie constantes. VT connectitur in parallelo cum circuitu, operans in alto voltu et valde parvo currente. Currentis secundaria est etiam extrema parva, prope nihil, formans conditionem balanci cum impedentia infinita circuiti aperti. Si secundarius clauditur, ε2 permanet constans, cogens currentem secundarium ad incrementum drasticum, comburendo spiram secundariam.
Similiter, pro CT connecto in serie cum circuitu, operatur in alto currente et valde parvo voltu. Tensionis secundaria est prope nihil in conditionibus normalibus, formans statum balanci cum impedentia prope nihil (clausa). Si circuitus secundarius aperitur, currentis secundaria collabescit ad nihilum, et totus currentis primaria fit currentis excitationis. Hoc causat incrementum rapidum in fluxu magnetico, impellens nucleum in saturationem profundam et possibiliter destruens transformatorem.
Itaque, quamvis ambo sint transformatores, applicationes eorum diversae ducunt ad restrictiones operationis complete diversas.