Електричната енергија не може да помине низ изолацијата на жиците поради својствата на материјалите за изолација. Изоловачите се специјално дизајнирани за да се спротивстават протоку на електрична струја, што овозможува безбедно управување со електрични системи. Еве како функционираат изоловачите за да предотвратат проток на електричество низ нив:
Способност за блокирање на електрони: Изоловачите се материјали со ниска проводливост, што значи дека не лесно дозволуваат електроните да се движеат низ нив. Ова е затоа што нивната атомска структура нема слободни електрони кои би могле да пренесуваат електрична напон.
Барьер на енергија: Атомите во изоловачите имаат поголема енергетска јазна, која делува како барьер кој ги пречи електроните да скочат од еден атом на друг и така да проводат електричество.
Статички напони: Изоловачите можат да се наседат со статички напони, но не ги обезбедуваат движењето на овие напони, ги задржуваат одделени и предотвратуваат непрекинат проток на електричество.
Својства на материјалите: Обични материјали за изолација вклучуваат пластик, гума, стакло и керамика. Овие материјали имаат ниска диелектрична константа, што значи дека не лесно дозволуваат електричното поле да проникне и да создаде електрична струја.
Физички барьер: Во практичката примената, жиците често се покриваат со слој изолаторски материјал како ПВЦ (поливинил хлорид) или гума, што создава физички барьер кој го разделя живата жица од околината и потенцијалните точки на контакт.
Превенција на прекумуравање: Изолацијата исто така служи за да предотврати прекумуравање, ограничувајќи протокот на топлина генерирана од струјата, што може да доведе до пожари или повреда на опремата ако изолацијата не функционира правилно.
Заклучувајќи, изолаторските својства на материјалите и физичките барьери создадени од нивната употреба во електричните жици осигуруваат дека електричната енергија не поминува низ нив, поддржувајќи безбедност и контрола во електричните системи.