Elektrisiteit word verhoed om deur die isolasie van drade te vloei as gevolg van die eienskappe van isolerende materiaal. Isolators is spesifiek ontwerp om die vloei van elektriese stroom te weerstaan, wat veilige hanteering en beheer van elektriese stelsels moontlik maak. Hier is hoe isolators werk om elektrisiteit te verhoed om deur hulle te vloei:
Elektron-blokkeringvermoë: Isolators is materiaal met lae geleidingsvermoë, wat beteken dat hulle nie maklik elektrone laat beweeg deur hulle nie. Dit is omdat hul atoomstruktuur vry elektrone mis wat 'n elektriese ladink kan dra.
Energiebarrière: Die atome in isolators het 'n hoër energiebandek, wat as 'n barrière funksioneer wat elektrone verhoed om van een atoom na 'n ander te spring en dus elektrisiteit te geleid.
Staatsladings: Isolators kan statiese ladings opeenstapel, maar bevorder nie die beweging van hierdie ladings nie, wat hulle geskei hou en 'n kontinue vloei van elektrisiteit verhoed.
Materiaaleienskappe: Algemene isolerende materiaal sluit plastiek, krag, glas, en keramiek in. Hierdie materiaal het 'n lae dielektriese konstante, wat beteken dat hulle nie maklik 'n elektriese veld laat doordring en 'n elektriese stroom skep nie.
Fisiese barrières: In praktiese toepassings word drade dikwels bedek met 'n laag isolasie-materiaal soos PVC (polivinilklooride) of krag, wat 'n fisiese barrière skep wat die lewendige draad van die buite-omgewing en enige potensiële kontakpunte skei.
Oorverhitting verhoed: Isolasie dien ook om oorverhitting te verhoed deur die vloei van hitte wat deur die stroom gegenereer word, te beperk, wat tot brande of toerustingsskade kan lei as die isolasie fouteer.
In opsomming verseker die isolerende eienskappe van materiaal en die fisiese barrières wat deur hul gebruik in elektriese drade geskep word, dat elektrisiteit nie deur hulle vloei nie, wat veiligheid en beheer in elektriese stelsels handhaaf.