
Rafmagnsvoðasamhengi er skilgreint sem net af rafmagnseiginleikum sem notað er til að framleiða, flæða og nýta rafmagn. Framleiðslan fer fram á einhverju formi af framleiðslu (til dæmis í rafmagnsvirkjun), flæðið fer fram með þyngdarafl (via þyngdaraflalínu) og dreifisamhengi, og notkunin getur verið á bæjarlegu vegu, til dæmis til að gera ljós eða loftvarma í heimili, eða á viðskiptalegum vegu, til dæmis til að stjórna stórum mötum.
Dæmi um rafmagnsvoðasamhengi er rafmagnsgreinarnet sem veitir rafmagn í heimili og viðskiptum yfir vítt svið. Rafmagnsgreinarnetið má í almennum deila upp í framleiðsluvirkjur sem veita rafmagn, flæðisamhengi sem fer rafmagn frá framleiðslusentrum til belti, og dreifisamhengi sem fer rafmagn til nægranna heimila og viðskipta.
Smærri rafmagnsvoðasamhengi finnast einnig í viðskiptum, sjúkrahúsum, viðskiptahúsmálum og heimilum. Flest af þessum samhengjum byggja á þrívélsefni AC rafmagni - staðlað fyrir stórt flæði og dreifi yfir heiminn.
Sérstök rafmagnsvoðasamhengi sem ekki alltaf byggja á þrívélsefni AC rafmagni finnast í flugvélar, rafmagnsfjöru, hafsferðar, útburðar og bílum.
Framleiðsluvirkjarnir framleiða raforku við læg spennu. Við höfum framleiðsluspennu við læg spennu vegna ákveðinnar kostnaðar. Læg framleiðsluspenna gerir minna álag á armatúrinni hjá alternator. Því við læg framleiðsluspenna getum við búið til minni alternator með þynni og ljögri öryggi.
Úr verkfræði og hönnunar sjónarmiði eru minni alternator fleiri praktísk. Við getum ekki farið þessa læga spennu rafmagn til belti.
Læg flæðispenna valdar meira koparsvalning, eldfélagar spennureglun og meiri kostnaðar við uppsetningu flæðissamhengisins. Til að undanfarna þessar þrjár erfðir þurfum við að hækka spennu við ákveðna há spennu.
Við getum ekki hækkt kerfisspennu yfir ákveðin markmið vegna þess að yfir takmark spennu öryggiskostnaðar mun mikilvægir auk og til að halda ádegt jarðar bilinu kostnaðar línu stuttar struktúr mun brátt auka.
Flæðisspenningin fer eftir magni orku sem á að fara. Surge impedance loading er annar parametra sem ákvarðar spennuleika kerfisins fyrir að fara ákveðið magn orku.
Til að hækka kerfis spennu, notum við hækka spenna trafo og aðstoðandi vernd og rekstursarrangements á framleiðslustöð. Við köllum þetta framleiðsla undirstöðu. Á endanum þyngdaraflalínu, þurfum við að hækka flæðisspenningu niður í lægra stigi til að sekundar flæði og eða dreifa ákveðna áfangi.
Hér notum við lækkar spenna trafo og aðstoðandi vernd og rekstursarrangements. Þetta er flæði undirstöðu. Eftir aðrar flæði, raforku fer í sekundar flæði eða aðal dreifa. Eftir sekundar flæði eða aðal dreifa aftur við hækka spennu niður í ákveðinn læg spennu stigi til að dreifa á viðskiptavini.
Þetta var grunnbyggingin á rafmagnsvoðasamhengi. Þó við hafim ekki nefnt upplýsingar um hverja tækja sem notuð er í rafmagnsvoðasamhengi. Auk þriggja helstu hluta, alternator, trafo, og þyngdaraflalínu, er fjöldi tengdra tækja.
Sumar af þessum tækjum eru hringbrot, lynstraumavarnd, áskiljanir, straumtrafo, spennutrafo, kapasítorspennutrafo, bili, kapasítarbundi, relaying system, stjórnunarrangements, jarðararrangements línu og undirstöðutækja, o.s.frv.
Frá hugsunarmiði sjáum við alltaf að byggja framleiðslustöð þar sem ógnar eru auðvelt að ná í. Viðskiptavinir notast við rafmagn, en þeir gætu borist í slóðum þar sem ógnar til að framleiða rafmagn eru ekki tiltækar.
Ekki aðeins það, sumar sinnum eru margar aðrar takmarkanir vegna þess að við getum ekki byggt framleiðslustöð næra þétta viðskiptavini eða belti.
Svo í staðinn notum við ytri framleiðsluupphafi og svo ferum þessu framleiðslu rafmagn til belti gegnum langa flæðislínu og dreifisamhengi.
Við köllum allt skipulag frá framleiðslustöðum til viðskiptavina til að senda rafmagn efnt og treystilegt sem rafmagnsvoðasamhengi.
Yfirlýsing: Respect the original, good articles worth sharing, if there is infringement please contact delete.