Stabilnost električnog sistema
Inženjering sistema snage čini veliki i značajan deo elektrotehničkih studija. Glavni fokus je na proizvodnji električne snage i njenom prenosu od pošiljača do primaoca u skladu sa potrebama, sa minimalnim gubitcima. Snaga se često menja zbog promene opterećenja ili zbog poteškoća.
Zbog ovih razloga, termin stabilnost sistema snage je izuzetno važan u ovoj oblasti. Koristi se da definiše sposobnost sistema da vrati svoju operaciju u stanje stabilnog stanja u najkraćem mogućem vremenu nakon iskusivanja bilo kakvih prelaznih stanja ili poteškoća. Od 20. veka do nedavnih vremena, svi glavni delovi za generisanje struje širom sveta su uglavnom koristili AC sistem kao najefikasniju i ekonomičnu opciju za generisanje i prenos električne snage.
U elektrane, povezani su nekoliko sinhronih generatora na bus koji ima istu frekvenciju i fazični redosled kao generatori. Zbog toga, za stabilnu operaciju, moramo sinhronizovati bus sa generatorima tokom celog perioda generisanja i prenosa. Zbog toga, stabilnost sistema snage se takođe naziva sinhrona stabilnost i definise se kao sposobnost sistema da se vrati u sinhronost nakon iskusivanja neke poteškoće zbog uključivanja i isključivanja opterećenja ili zbog prelaznih stanja linije. Da bi se dobro shvatila stabilnost, treba uzeti u obzir još jedan faktor, a to je granična stabilnost sistema. Granična stabilnost definiše maksimalnu dopuštenu snagu koja može teći kroz određeni deo sistema, za koji je podložan poteškoćama u liniji ili greškom u prenosu snage. Nakon što smo shvatili ove terminologije vezane za stabilnost sistema snage, sada ćemo se posvetiti različitim tipovima stabilnosti.
Stabilnost sistema snage ili sinhrona stabilnost sistema može biti nekoliko tipova, u zavisnosti od prirode poteškoće, i za uspešnu analizu, može se klasifikovati u sledeće tri tipa, kao što je prikazano ispod:
Stabilnost u stabilnom stanju.
Prelazna stabilnost.
Dinamička stabilnost.
Stabilnost u stabilnom stanju sistema snage
Stabilnost u stabilnom stanju sistema snage definiše se kao sposobnost sistema da se vrati u svoju stabilnu konfiguraciju nakon male poteškoće u mreži (kao što su normalne fluktuacije opterećenja ili rad automatskog regulatora napona). Može se uzeti u obzir samo tokom veoma postepene i beskonačno male promene snage.
U slučaju da prenos snage kroz kolo premaši maksimalnu dopuštenu snagu, tada postoji mogućnost da će određena mašina ili grupa mašina prestati da radi u sinhronosti, što rezultira još većim poteškoćama. U takvoj situaciji, kaže se da je granica stabilnog stanja sistema dostignuta, ili drugim rečima, granica stabilnosti u stabilnom stanju sistema odnosi se na maksimalnu količinu snage koja je dopuštena kroz sistem bez gubitka njegove stabilnosti u stabilnom stanju.
Prelazna stabilnost sistema snage
Prelazna stabilnost sistema snage odnosi se na sposobnost sistema da dostigne stabilno stanje nakon velike poteškoće u mreži. U svim slučajevima vezanim za velike promene u sistemu, kao što su iznenadno uključivanje ili isključivanje opterećenja, prekidačke operacije, greške u linijama ili gubitak zbog ekcitacije, prelazna stabilnost sistema dolazi u igru. Ona zapravo se bavi sposobnošću sistema da zadrži sinhronost nakon poteškoće koja traje dosta dugi period. A maksimalna snaga koja je dopuštena da teče kroz mrežu bez gubitka stabilnosti nakon dugotrajne poteškoće se naziva prelazna stabilnost sistema. Premašivanjem tog maksimalnog dopuštenog vrednosti za prenos snage, sistem bi privremeno bio neustalan.
Dinamička stabilnost sistema snage
Dinamička stabilnost sistema označava umetnu stabilnost datu intrinsično nestabilnom sistemu putem automatski kontrolisanih sredstava. Bavi se malim poteškoćama koje traju oko 10 do 30 sekundi.
Izjava: Poštujte original, dobre članke vredi deliti, ako postoji kršenje autorskih prava kontaktirajte za brisanje.
