Aðgreiningar milli lágsýnunar invertera og hásýnunar invertera liggja í þeirri sýnunni sem þau vinna á, hönnunargrunninum og stöðugleikaeiginleikunum í mismunandi notkunarsamhengi. Hér fyrir neðan eru nánari skýrslur frá nokkrum sjónarmiðum:
Lágsýnunarlýkill: Vinur á lægra sýn, venjulega um 50Hz eða 60Hz. Af því að sýn hans er næstgængu eins og við rafmagnsnetið, er hann veitt fyrir notkun sem krefst stöðugrar sínusbogagildis.
Hásýnunarlýkill: Vinur á mikið hærri sýn, oft upp í tíra kHz eða hærri. Þetta leyfir hásýnunarlýklum að nota minni ferromagnetískar hluti (líkt og spennubreytara), sem minnkar stærð gervigreinarinnar.
Lágsýnunarlýkill: Notast oft við spennubreytara sem vinna á línufræði til spennubreytingar. Þessir spennubreytarir eru stærri og tyngri en bera betri stöðugleika við óvænta störf og hafa hærri yfirbæri.
Hásýnunarlýkill: Notast við hásýnunar flýtistofnunartækni og minnkaða spennubreytara, sem leiðir til minni og léttara hönnun. En hásýnunar vinna gætu valdið EMÚ (Elektromagneta störf) vandamálum og krefst meira dýpra stofnunargrunns.
Lágsýnunarlýkill: Af því að stærri spennubreytara eru notuð, getur kostnaðarleg efni verið ekki svona hátt og hjá hásýnunarlýklum, sérstaklega undir hlutlægum lagahluta. En hann er góður í að vinna við hækkt orkustigi.
Hásýnunarlýkill: Með kostnaðarlegu flýtistofnunartækni, ná í raun hærri umbreytingarkostnaðarlegt efni, sérstaklega undir ljótlægum til miðlægum lagahluta. En að stjórna hitastrokk og halda kostnaðarlegt efni verður erfitt við hækkt lagahlut.
Lágsýnunarlýkill: Er einnig veitt fyrir iðnvælissamhengi, stórar gervigreinarrafmagnslyktir og aðra samhengi sem krefjast hárar stöðugleika og sterkar óþroskastöðugleika.
Hásýnunarlýkill: Er víðtæk notuð í forsendaleikhverfum, flytandi rafmagnslyktir o.fl., og er valin vegna smás stærðar og léttleiks.