
Þetta próf er venjulega framkvæmt á svalaðum koparleð, alúmíníuleð fyrir lögmála og fast gefandi af elektrískum stöðugangsrásar. Rásar sem bera straum er skipt í snúning og bogun á meðan þeim er sett inn og uppsett. Þær ættu að vera nokkuð flext til að taka allt önskulegt snúning og bogun án þess að brosta eða skiptast. Viðvörunarprófið fyrir leð og gefandi er framkvæmt til að staðfesta hæfileika gefanda við snúning og bogun.
Tekið er úrtak af gefandi af rás. Úrtakið skal vera af ákveðinni lengd, sem er mæld lengd þess gefanda sem prófið er framkvæmt á. Heildarlengdin á úrtakinu skal vera lengdin á mælanum plús lengdir á endapunktum sem notaðar eru til að halda úrtakinu með spennuprófamálinu.
Fyrir þetta er notuð spennuprófaþættur. Spennuprófaþætturinn er sjálfvirkur, með kapasit til að uppfylla kröfur þessa prófs og ferlið sem skilgreint er. Haldaþættarnir skal vera svo að þeir halda úrtakinu fest. Þetta próf krefst einnig planlega millimetris með skala sem hefur aukastaf 0,01 mm og mælistokk með minnstu skala 1 mm. Hér er bara nauðsynlegt að nota eitt úrtak af prófmáli til að framkvæma þetta próf. Þar að auki er ekki nauðsynlegt að forvarma úrtakið áður en prófið byrjar. Eftir að úrtakið er fest á milli haldaþættanna, er spenna gert að gráðu og jafnt, það er að segja auka bilinu á milli haldaþættanna gráðu og jafnt til að úrtakið brostar. Ferlið á aukingu úrtaksins, eða aukingu bilans á milli haldaþættanna má ekki vera yfir 100 mm á mínútu.
Aukin er mæld á mælanum eftir að brostnar endapunktar hafa verið sameindir. Aukin er lýst sem hlutfall af upphafslengd úrtaksins. Aðal athugasemd viðviðunarprófsins fyrir leð og gefandi er hvort úrtakið uppfyllir eða ekki uppfyllir skilgreindar markmið fyrir hámarksaukingu. Planlega millimetris með skala sem hefur aukastaf 0,01 mm er notuð til að mæla þvermál úrtaksins sem notuð var í prófinu.
Ef L er lengdin á úrtakinu og L’ er heildarlengdin á úrtakinu eftir að það brostar vegna aukingar. Nánar tiltekið, L’ er summa lengdara af tveimur brostnum hlutum úrtaksins. Þá væri aukin lýst sem
Þvermál hringsléttra leð í mm |
Stærð formgefinnra fast gefenda í mm2 |
Upprunaleg mælan, L í mm |
Lengd eftir Brotun, L’ í mm |
Aukin (L’ – L) í mm |
– |
– |
– |
– |
– |
– |
– |
– |
– |
– |

Þar sem, L = upprunaleg mælan úrtaksins
og L’ = aukin lengd úrtaksins
Skýrsla