სოლარული ენერგიის სისტემა | სოლარული ენერგიის ისტორია

სოლარული ენერგიის სისტემა

სოლარული ენერგია არის სურსათის სინათლე და სიცხელი, რომლებიც კონტროლირებენ დედამიწის კლიმატს და აღმოსავლებს და გაფართოებენ ცხოვრებას. ეს არის შემოსაშრობი ენერგიის წყარო და წარმოქმნილია თერმონული პროცესით, რომელიც ყოველწუთად აქვს დახურული ჰიდროგენის ჰელიუმში დარჩენილი დაახლოებით 650 მილიონ ტონა. ეს პროცესი იწვევს დიდ რაოდენობაში სიცხელის და ელექტრომაგნიტური რადიაციის წარმოებას. წარმოებული სიცხელე დარჩენილია სურსათზე და დახმარებს თერმონული რეაქციის და ელექტრომაგნიტური რადიაციის შენარჩუნებაში. ელექტრომაგნიტური რადიაცია და სიხილე, ინფრაწითი და ულტრაფიოლეტიანი რადიაცია გადის სივრცეში ყველა მიმართულებით. სოლარული ენერგია არის საერთოდ ნივთიერებითი ენერგია. როგორც ყველა ვარსკვლავი, სურსათი არის დიდი აირის სფერო, რომელიც მთავარად შედგება ჰიდროგენისა და ჰელიუმის აირისგან. სურსათის შინაგან ზედაპირზე ჰიდროგენის 25% არის სამართლებრივ ჰელიუმში დახურული და ეს ხდება დაახლოებით 7 × 1011 კგ ჰიდროგენი ყოველწუთად.

სიცხელე სურსათის ცენტრიდან ჯერ კიდევ გავრცელდება და შემდეგ მიდის სურსათის ზედაპირზე, სადაც ის დარჩენილია 5800 K ტემპერატურაზე. სტეფან-ბოლცმანის კანონის მიხედვით, სურსათის გამოყენებული ენერგიის საერთო რაოდენობა და შესაბამისად, სოლარული ენერგიის რაოდენობა, რომელიც ჩვენ ვიღებთ დედამიწაზე, საკმარისად დამოკიდებულია ამ ზედაპირული ტემპერატურის ზე. ამ დღეებში სოლარული ენერგიის სისტემა თანამედროვე ელექტროენერგიის წარმოებაში ან სხვა სახლის სარგებლობაში, როგორიცაა წყლის დათხევა, სამზარეულო და ა.შ., თანამედროვე როლს ითამაშებს. როგორც ვიცით, დიდი ნაწილი ელექტროენერგიის წარმოების ან ელექტროენერგიის დამოკიდებულება არის ქვაბი, რომელიც გამოიყენება თერმოელექტროსადგურებში (ინდოეთში სულ წარმოების 65% წარმოქმნილია თერმოელექტროსადგურებით). მაგრამ ძირითადი პრობლემა არის ის, რომ თერმოელექტროსადგურებში გამოყენებული საწვავი არის ქვაბი, რომელიც შეზღუდული რაოდენობით არის და შეიძლება მომავალში არ იყოს ხელმისაწვდომი ელექტროენერგიის წარმოებისთვის. ეს არის ძირითადი მიზეზი, რაც არის სოლარული ენერგიის სისტემის გამოყენება.

სოლარული ენერგიის სისტემა არის უდანაშაულო ენერგიის წყარო და ყოველთვის ხელმისაწვდომი, რადგან სურსათი არის ერთადერთი სოლარული ენერგიის წყარო (ასევე ცნობილი რენებადი ენერგიით ან არასახელმძღვანელო ენერგიით), რომელიც მდებარეობს სოლარული სისტემის ცენტრში და რადიაცია ემიტირება სიმკვრივით და შესაბამისად დღის და წლის განმავლობაში ელექტრომაგნიტური რადიაციის ფორმაში. სურსათში შედის დიდი რაოდენობის ენერგია, მაგრამ მთელი ენერგია არ იყენება დედამიწაზე რამდენიმე მიზეზით, როგორიცაა -

• დედამიწა გარეთ მიმართულია თავის პოლუსური ღერძის გარშემო.

• დედამიწის ატმოსფეროს მიზეზი.

• დედამიწა გადაადგილდება სურსათიდან.

მაგრამ ძირითადი რამ არის ის, რომ ამ შეზღუდვების შემდეგ სურსათის ენერგია დედამიწაზე საკმარისია ელექტროენერგიის წარმოებისთვის, რომელიც უდანაშაულოა. ამ შეხედვით ჩვენ რამდენიმე რამე შევამცირებთ თერმოელექტროსადგურების, გაზის სადგურების და ა.შ. გამოყენებას და შევინარჩუნებთ არარენებადი ენერგიის წყაროებს, როგორიცაა ქვაბი, ნავტერი და ა.შ. მომავალში. ბოლო წლებში სოლარული ენერგიის სისტემა არის მთავარი ენერგიის წყარო, რომელიც გარდაქმნის ელექტროენერგიად და თითქმის ყველა ქვეყანა მსოფლიოში გამოიყენებს სოლარული ენერგიის მაქსიმალურ რაოდენობას ელექტროენერგიის წარმოებისთვის და ეს ძალიან ადევნებს. სოლარული ენერგიის სისტემის ძირითადი სარგებელი არის ის, რომ სურსათის სინათლე ყველა ადგილას უფასოა. ელექტროენერგიის წარმოება ან სოლარული ენერგიის დარჩენილი ფორმის გარდაქმნა პირველად ჩვენ დიდი რაოდენობის ვინახავთ სოლარული პანელებისთვის, რომლებიც სოლარული ენერგიის დარჩენილ ფორმად გარდაქმნის, მაგრამ ძირითადი სარგებელი არის ის, რომ ინსტალაციის შემდეგ არ არის საჭირო ნებისმიერი ტიპის მრჩევლობა 40-50 წლის განმავლობაში.

სოლარული ენერგიის ისტორია

პირველი სოლარული შემარჩევი შექმნილი იყო შვეიცარიელი მეცნიერი ჰორას-ბენედიქტ დე სოსიურის მიერ 1767 წელს, რომელმაც გამოიყენა სამი შრიფტის სტეკით დახურული დაცული ყუთი, რომელიც ასრულებდა სიცხელის ენერგიის ასრულებას. შემდეგ სოსიურის ყუთი გახდა ცნობილი და არაფერით არ დასახელებული პირველი სოლარული ქუჩა, რომელიც მიიღებდა ტემპერატურას 230 გრადუსი ფარენჰეიტით. შემდეგ, 1839 წელს სოლარული ენერგიის პროგრესში ყველაზე მნიშვნელოვანი ნიშანი გახდა ფოტოვოლტაიკური ეფექტის გამოსახვა ფრანგი მეცნიერი ედმონდ ბეკერელის მიერ. ამ პროცესში ის გამოიყენა ორი ელექტროდი ელექტროლიტში და შემდეგ გახდა სინათლის შემოსახვა, რითაც მიიღო ძალიან დიდი ელექტროენერგიის ზრდა. შემდეგ რამდენიმე ექსპერიმენტი გაიმართა სხვადასხვა მეცნიერების მიერ დროს დროს და შეცვალა ჩვენი სოლარული ენერგიის სისტემა უფრო დიდი ელექტროენერგიის წარმოებისთვის სოლარული ენერგიიდან. მაგრამ ამ დღეებში ამ სფეროში სხვადასხვა ექსპერიმენტები გაიმართა მეცნიერების მიერ, როგორ გამოიყენოთ სამართლებრივი სოლარული ენერგია, რომელიც ხელმისაწვდომია დედამიწაზე.

1873 წელს უილოუბი სმითს გამოიყენა სელენიუმის ფოტოკონდუქტივიტეტი. 1887 წელს ჰეინრიხ ჰერცი გამოიყენა ულტრავიოლეტური სხივის შემოსახვა სპარკის ხტომას და ელექტროდებს შორის. 1891 წელს შექმნილი იყო პირველი სოლარული გათბობის სისტემა. 1893 წელს შექმნილი იყო პირველი სოლარული ცელი. 1908 წელს უილიამ ჯ. ბეილის შექმნილი იყო თითოეული კოლექტორი, რომელიც შექმნილი იყო თითოეული კოპერის კოილების და ყუთების დახურვით. 1958 წელს სოლარული ენერგია გამოიყენებოდა კოსმოსში. 1970-იან წლებში ექსონ კორპორეიშენ შექმნა ეფექტური სოლარული პანელი, რომელიც იყო ნაკლები ხარჯის წარმოება. სოლარული პანელის ნაკლები ხარჯის წარმოების პროცესი გახდა ძირითადი ნიშანი სოლარული ენერგიის ისტორიაში. 1977 წელს შეერთებული შტატების სახელმწიფო შეიტანა სოლარული ენერგიის გამოყენება სოლარული ენერგიის კვლევის ინსტიტუტის შექმნით. 1981 წელს პოლ მაკრედი შექმნა პირველი სოლარული საშუალებით მოძრავი თვითმფრინავი. 1982 წელს ავსტრალიაში შექმნილი იყო პირველი სოლარული საშუალებით მოძრავი მანქანა. 1999 წელს შექმნილი იყო უდიდესი სისტემა, რომელიც წარმოებდა 20 კილოვატს ზედ.

1999 წელს ყველაზე ეფექტური სოლარული ცელი შექმნილი იყო ფოტოვოლტაიკური ეფექტის 36 პროცენტით, ამ დღეებში ჩვენ წარმოადგენთ 200 მეგავატს და 600 მეგავატს სოლარული ენერგიიდან, როგორიცაა ინდოეთის გუჯარატის სოლარული პარკი, რომელიც შედგება სოლარული ფარმების კომპილაციისგან გუჯარატის რეგიონში, რომელიც გამოსახავს შერეულ დაყენებულ ენერგიის 605 მეგავატს და გოლმუდის სოლარული პარკი ჩინეთში, რომელიც დაყენებუ