Հայերեն Արականի Մուտքագրումը | Արական Էներգիայի Պատմությունը
Հայտարարություն հեռացված է
Արեգակային էներգիան Արեգակի լուսն ու արդյունավեր ջերմությունն են, որոնք կառավարում են Երկրի օրը և ժամանակը և շարունակում են կյանքը: Այն վերացական էներգիայի աղբյուր է և ծննդավորվում է թերմոնուկլեար պրոցեսի հետևանքով, որը յուրաքանչյուր վայրկյան փոխում է մոտ 650 000 000 տոննա հիդրոգեն հելիումի: Այս գործողությունը հանգեցնում է շատ ջերմության ու էլեկտրոմագնիսական ճառագայթման առաջացման: Արարած ջերմությունը մնում է Արեգակում և օգնում է հաջորդաբար հանգեցնել թերմոնուկլեար ռեակցիան և էլեկտրոմագնիսական ճառագայթումը ներառյալ արտահասի լուսին, ինֆրակարմիր ու ուլտրամարմնային ճառագայթումը բոլոր ուղղություններով տարածվում է տիեզերքում: Արեգակային էներգիան իրոք նուկլեար էներգիա է: Նման բոլոր աստղերին, Արեգակը մեծ գազային գունդ է, որը գործվում է գլխավորապես հիդրոգենի ու հելիումի գազերից: Արեգակի ներքին մակերեսում 25% հիդրոգենը փոխվում է հելիումի մոտ 7 × 1011 կգ հիդրոգեն յուրաքանչյուր վայրկյան:
Կենտրոնից ջերմությունը առաջին հերթին տարածվում է, ապա դիմացնում է Արեգակի մակերեսին, որտեղ այն պահպանում է 5800 K ջերմաստիճանը: Ստեֆան-Բոլցմանի օրենքի համաձայն, Արեգակի ընդհանուր էներգիան, ու հետևաբար, այն քանակով արեգակային էներգիա, որը մենք ստանում ենք Երկրում, շատ կախված է այս մակերեսի ջերմաստիճանից: Այսօր արեգակային էներգիայի համակարգը դարձել է էլեկտրոէներգիայի արտադրման կամ այլ տնային օգտագործման, ինչպիսին է ջրի տաքացումը, սերգումը և այլն: Ինչպես մենք գիտենք, էլեկտրոէներգիայի առաջացման կամ էլեկտրոէներգիայի հիմնական մասը կախված է անգլիական հանրապետության հետ առաջացած հումուն աշխատանքով (Հնդկաստանում ընդհանուր էներգիայի 65% ստեղծվում է առաջացած էներգիայի հետ): Բայց գլխավոր խնդիրն այն է, որ առաջացած էներգիայի համար օգտագործվող վառունակը հում է, որը սահմանափակ է և ապագայում կարող է չլինել հասանելի էլեկտրոէներգիա արտադրելու համար: Այդ է հիմնական պատճառը, որ արեգակային էներգիայի համակարգը գալիս է նկարի մեջ:
Արեգակային էներգիայի համակարգը անվառուն էներգիայի աղբյուր է և միշտ հասանելի է, քանի որ Արեգակը արեգակային էներգիայի միակ աղբյուրն է (նաև հայտնի է որպես վերացական էներգիա կամ ոչ սովորական էներգիա), որը գտնվում է արեգակային համակարգի կենտրոնում և էներգիա տալիս է շատ մեծ ու հաստատուն արագությամբ, յուրաքանչյուր օր և տարի էլեկտրոմագնիսական ճառագայթման տեսքով: Արեգակը պարունակում է շատ մեծ քանակով էներգիա, բայց ամբողջ էներգիան ոչ էլ օգտագործվում է Երկրում որոշ պատճառների հետևանքով, ինչպիսիք են-
Երկիրը պտտվում է իր բևեռային առանցքի շուրջ:
Երկրի ատմոսֆերայի պատճառները:
Երկիրը հեռացվում է Արեգակից:
Բայց գլխավոր բանը այն է, որ այս արագությունների հետևանքով Արեգակի էներգիան հասնում է Երկրին բավարար քանակով էլեկտրոէներգիա արտադրելու համար, որը անվառ է: Այս դիմացումների հետևանքով մենք մի քիչ նվազեցնում ենք օգտագործում առաջացած էներգիայի համակարգը, գազային էներգիայի համակարգը և այլն և պահպանում ենք ոչ վերացական էներգիայի աղբյուրները, ինչպիսին են հում, պետրոլ և այլն ապագայի համար: Վերջին տարիներում արեգակային էներգիայի համակարգը դարձել է էներգիայի հիմնական աղբյուր, որը վերածվում է էլեկտրոէներգիա և գրեթե բոլոր երկրները աշխարհում օգտագործում են առավելագույն արեգակային էներգիա էլեկտրոէներգիա արտադրելու համար և դա շատ է կրտսեր արժեքով:
Արեգակային էներգիայի համակարգի գլխավոր առավելությունն այն է, որ Արեգակի լուսն առկա է միշտ անվճար: Էլեկտրոէներգիա արտադրելու կամ արեգակային էներգիա այլ տեսակի էներգիա վերածելու համար առաջինը մենք շատ գումար ներդրում ենք արեգակային պանելների համար, որոնք վերածում են արեգակային էներգիա այլ տեսակի էներգիա, բայց գլխավոր առավելությունն այն է, որ ներդրումից հետո չի պահանջվում նախատեսել որևէ տեսակի սպասարկում 40-50 տարիների ընթացքում:
Արեգակային էներգիայի պատմությունը
Առաջին արեգակային հավաքականը ստեղծվել է 1767 թվականին սվիս գիտնական Հորաս-Բենեդիկտ դը Սուսյուրի կողմից, ով վերցրել է երեք շերտ սպիտակ պանի հետ պաշտպանված դարակ, որը կուտակում է ջերմային էներգիա: Այնուհետ Սուսյուրի դարակը դարձել է հայտնի և լայնորեն հայտնի որպես առաջին արեգակային սեղան, որը ստանում է 230 աստիճան Ֆարենհայթ ջերմաստիճան: Այնուհետ 1839 թվականին արեգակային էներգիայի առաջընթացի մեջ կարևոր հորիզոն է հանդիպել ֆոտովոլտային էֆեկտի հայտնաբերումը ֆրանսիացի գիտնական Էդմոն Բեկկերելի կողմից: Այն նա օգտագործել է երկու էլեկտրոդներ էլեկտրոլիտում և ապա այն լուսնով համար արդյունքը շատ էլեկտրոէներգիա ավելացրել է: Այնուհետ շատ փորձեր են կատարվել տարբեր գիտնականների կողմից ժամանակի ընթացքում և մեր արեգակային էներգիայի համակարգը փոփոխել է ավելի շատ էլեկտրոէներգիա արտադրելու համար արեգակային էներգիայից: Բայց այսօր նաև այս ոլորտում տարբեր փորձեր են կատարվում գիտնականների կողմից, ինչպես օգտագործել առավելագույն արեգակային էներգիա, որը հասանելի է Երկրի վրա:
1873 թվականին Վիլուգբի Սմիթը հայտնաբերել է սելենիում նյութի ֆոտոկոնդուկտիվությունը: 1887 թվականին Հենրիխ Հերցը հայտնաբերել է ուլտրամարմնային ճառագայթների հնարավորությունը հանգեցնել այլանդացում երկու էլեկտրոդների միջև: 1891 թվականին ստեղծվել է առաջին արեգակային ջերմանի: 1893 թվականին ներկայացվել է առաջին արեգակային կել: 1908 թվականին Ուիլյամ Ջ. Բեյլիսը ստեղծել է նախագծած մի բարձր հավաքական, որը կառուցվել է կապարի սպիրալներով և դարակներով: 1958 թվականին արեգակային էներգիան օգտագործվել է տիեզերքում: 1970-ական թվականներին Էքսոն կոռպորացիան նախագծել է արդյունավեր արեգակային պանել, որը պակաս արժեքով է ստեղծվել: Արեգակային պանելների պակաս արժեքով ստեղծման գործընթացը դարձել է կարևոր հորիզոն արեգակային էներգիայի պատմության մեջ: 1977 թվականին ԱՄՆ-ի կառավարությունը ընդունել է արեգակային էներգիայի օգտագործումը, սկսելով Սոլար Էներգիայի Հետազոտական Ինստիտուտը: 1981 թվականին Պոլ Մակրեդի ստեղծել է առաջին արեգակային ուղղաթիռ: 1982 թվականին Ավստրալիայում ստեղծվել է առաջին արեգակային մեքենա: 1999 թվականին ստեղծվել է ամենամեծ գործարանը, որը արտադրում է ավելի քան 20 կիլովատ:
1999 թվականին ամենաարդյունավեր արեգակային կելը ստեղծվել է 36 տոկոս ֆոտովոլտային էֆեկտով, այսօր մենք ստեղծում ենք 200 մեգավատ մինչև 600 մեգավատ էլեկտրոէներգիա արեգակային էներգիայից, ինչպիսին են Հնդկաստանի Գուջարատ Սոլար פארקը, որը արեգակային գործարանների հավաքական է, որը գտնվում է Գուջարատ շրջանում, որը ցույց է տալիս համայնքային տեղադրված տեղանոթություն 605 մեգավատ և Չինաստանի Գոլմուդ Սոլար պարկը, որը ունի 200 մեգավատ տեղադրված տեղանոթություն:
