Zein dira Flemingen eskubiko eta eskuineko erregelak?
Beti egon da korronte duten konduktore baten inguruan magnetikoa den eremu bat, orduan konduktorean indar bat egongo da. Indar horren norabidea lortu dezakegu Flemingen eskubiko erregela (edo 'Flemingen eskubiko erregela motorreentzako' izendatu ohi da).
Orokorrean, konduktore bat magnetikoa den eremu batean eragiten bada, konduktorean indar induzi bat egongo da. Indar horren norabidea lortu dezakegu Flemingen eskuineko erregela.
Flemingen eskubiko eta eskuineko erregel guztietan, magnetikoa den eremuaren, korrontea eta indararen artean dago erlazio bat. Erlazio hori norabideari buruz zehazten da Flemingen eskubiko erregela eta Flemingen eskuineko erregela bakoitzak.
Erregel hauek ez dute magnitudea zehazten, baina beste bi parametroen norabidea jakinda, hiru parametroen (magnetikoa den eremu, korrontea, indarra) norabide bat zehazten dute.
Flemingen Eskubiko erregela oso aplikagarria da elektriko motorreentzat eta Flemingen Eskuineko erregela elektriko generadoreentzat.
Zein da Flemingen Eskubiko Erregela?
Askotan aurkitzen da korronte duten konduktore bat magnetikoa den eremu batean kokatzean, konduktorean indar bat egiten dela, korrontea eta magnetikoa den eremuaren norabideen elkarzutenean.
Irudian, L luzerako konduktorearen zati bat N eta S magnetiko poloko uniforme horizontala den H indarrarekin kokatuta dago. I korrontea konduktorean pasatzen badu, konduktorean eragindako indararen magnitudea:
Eskubikoa atera eta azpimarra, bigarren hartzia eta ontzia angelu zuzena osatzen duten moduan kokatu. Azpimarrak eremuaren norabidea adierazten du eta bigarren hartzia korronteko norabidea, orduan ontziak indararen norabidea ematen du.
Korrontea konduktorean pasatzen denean, konduktorearen inguruan magnetikoa den eremu bat sortzen da. Eremu magnetikoa itxura duen eremu magnetikoetako linien bidez irudikatu dezakegu.
Magnetikoak diren linien norabidea Maxwellen kurun erregela edo eskubiko eskuina hartzen dugunean zehaztu dezakegu.
Erregel horien arabera, magnetikoak diren linien (edo flujo-lineen) norabidea erlojuaren noranzkoa da, korrontea ikusleari begira joaten baden, hau da, konduktorean pasatzen den korrontearen norabidea barne plano erreferentziatik sartzen bada irudian ikusten bezala.
Orain, konduktoreari magnetikoa den eremu horizontala kanpo aplikatzen badugu, bi eremu magnetiko horiek elkarrekin interaktio egingo dute: konduktorearen inguruko eremuak (konduktorean pasatzen den korrontearen ondorioz) eta kanpo aplikatutako eremuak.
Irudian ikus dezakegu kanpo aplikatutako eremu magnetikoaren linien norabidea Ntik Stara doana, hau da, ezkerrera eskuinera doana.
Kanpo aplikatutako eremu magnetikoaren linien norabidea eta konduktorean pasatzen den korrontearen ondorioz sortutako eremu magnetikoaren linien norabidea konduktorearen gainean bat datoz, eta behean alderantzikatuta gaudena.
Beraz, konduktorearen gainean kanpo aplikatutako eremu magnetikoaren linien kopurua konduktorearen azpian baino handiagoa izango da.
Honek esan nahi du linien kopuru handiagoa espazio txiki batean konsentratuko dela, hau da, liniek ez dute zuzenak izango, eta tentzioan egotea posible da, zuretan jasotako elastikoak bezala.
Horrek esan nahi du indar bat sortuko dela, konduktorea konsentrazio handiagoa duten eremutik konsentrazio txikiagoa duten eremura mugitzen saiatuko duena, hau da, orain arteko posizioetatik behera.
Orain, gorago aipaturiko korrontea, indarra eta eremu magnetikoaren norabideak ikusi badituzu, Flemingen eskubiko erregelan zehaztutako norabideetan egongo dituzu.
Zein da Flemingen Eskuineko Erregela?
Faradayren elektromagnetiko indarkiaren legearen arabera, beti konduktore bat magnetikoa den eremu baten barruan mugitu denean, konduktorean induzi daitekeen korrontea egongo da. Konduktore bat eremu magnetiko baten barruan behinbeharrez mugitu badu, eragindako indararen, eremu magnetikoaren eta