Magnetik darbe, bazı manyetik malzemelerin dış bir manyetik alan tarafından mıknatıslanmaları sonucunda şekillerinin veya boyutlarının değişmesi özelliğidir. Bir malzemenin magnetik darbe sonucu büyüklüğü veya uzunluğunun değişimi, uygulanan manyetik alanın gücüne ve yönüne, malzemenin manyetik anizotropisine ve kristal yapısına bağlıdır.
Magnetik darbe, elektromanyetik enerjiyi mekanik enerjiye veya tam tersi dönüştürmek için kullanılabilir ve aktüatörler, sensörler, transdüserler, dönüşüm cihazları, motorlar ve jeneratörler gibi birçok uygulamanın temelini oluşturur.
Magnetik darbe, James Joule tarafından 1842 yılında keşfedildi. Joule, bir demir çubuğun uzunluğuna mıknatıslanması durumunda hafifçe uzadığını ve genişliğine mıknatıslanması durumunda hafifçe küçüldüğünü gözlemledi. Bu olgu, Joule etkisi olarak bilinir ve çoğu ferromanyetik malzeme (bir dış alanda mıknatıslanabilen malzemeler) ve bazı ferrimanyetik malzemelerde (iki zıt manyetik alt kafeseye sahip malzemeler) gerçekleşir.
Magnetik darbenin fiziksel mekanizması, manyetik malzemelerin iç yapısıyla ilgilidir. Bu yapı, mikroskopik bölgelerden oluşan domenlerdir. Her domen, malzemenin manyetik anizotropi enerjisi (malzemenin manyetizasyonunu belirli kristal yönlerine hizalamaya eğilimi) ile manyetostatik enerji (malzemenin manyetik kutuplarını minimize etmeye eğilimi) arasındaki dengeden belirlenen birIFORM metni burada kesilmektedir. Lütfen tam metni sağlayın.