Testi dayanaşma gerilimi bir izolasyon testidir, ancak bu, yıkıcı olmayan testlerde tespit edilmesi zor olan izolasyon eksikliklerini ortaya çıkarabilen yıkıcı bir testtir.
Yüksek gerilimli kablolar için test döngüsü üç yıldır ve yıkıcı olmayan testlerden sonra yapılmalıdır. Başka bir deyişle, tüm yıkıcı olmayan testler geçildikten sonra dayanaşma gerilimi testi yapılır.

Günümüzde kullanılan çoğu yüksek gerilimli kablo çapraz bağlanmış polietilen (XLPE) kablolardır. Bu kablolara büyük kesit alanları sahip olabilir ve geniş bir gerilim aralığını kapsayabilir. Bu nedenle, uygulamalarının giderek yaygınlaşması beklenmektedir.
Bu makale en yaygın 10 kV yüksek gerilimli kablo örneğini kullanmaktadır. Aslında, çok fazla açıklanacak bir şey yoktur—test basittir ve yöntem izolasyon testine benzerdir, sadece test ekipmanı farklıdır.
İzolasyon direncini ölçmek için bir izolasyon direnç test cihazı (megger) kullanılırken, dayanaşma gerilimi testi için seri rezonans test seti gereklidir.

Seri rezonans testinin prensibi ve bağlantıları da oldukça basittir. Seri rezonans ekipmanı özel bir şey değildir, birçok yıl boyunca kullanılmaktadır.
Seri rezonans anlatılması kolaydır ve temel elektrik mühendisliği derslerinde ayrıntılı olarak açıklanır. Yüksek gerilimli kablolar kapasitif test nesneleridir ve gerilim uygulama sürecinde elektrik yükü depolayabilirler.
Bu nedenle, yüksek gerilimli bir kablo şarjlı olsun ya da olmasın, asla elle dokunmamalıdır. Şarjlı değilse bile, kapasitesinden gelen boşaltma oldukça tehlikeli olabilir!
Kişi deneyim sahibi olmadan rastgele sonuçlar çıkarmamalıdır. Deneyim sahibi olmayan kişilerin bunu hafife alarak denememesi gerekir.
Test nesnesi kapasitif olduğundan, test devresine bir endüktör serisi ile bağlanır. Rezonans, indüktif reaktansın (XL) kapasitif reaktansa (XC) eşit olduğu prensiplerinden faydalanılarak elde edilir.
Bu rezonans koşulu, indüktans değerini ayarlayarak veya güç kaynağı frekansını değiştirerek elde edilebilir. Indüktans nasıl ayarlanır? Tabii ki, kapasitansa göre belirlenir, çünkü XL, XC'ye eşit olmalıdır.
Belirli bir kablo için, model ve uzunluk (metre cinsinden) bilindiğinde, kapasite referans tablolarından veya kablo üreticisinden elde edilebilir.
Güç kaynağı frekansını değiştirmek için klasik formül f₀ = 1/(2π√LC) kullanılır, burada f₀ rezonans frekansıdır.
Rezonans frekansında, XL = XC olur ve endüktör ve test nesnesinin kapasitesi üzerindeki gerilimler eşit olur. Bu gerilim, Q katı kaynak gerilimidir, burada Q kalite faktörüdür, ayrıca voltaj büyüklendirme faktörü olarak da bilinir.
Q değeri çok yüksek olabilir, 120'a kadar ulaşabilir (tam değerler için belirli ekipman manueline başvurun). Bu, gerekli güç kaynağı kapasitesini önemli ölçüde azaltır, bu da seri rezonans ekipmanlarının yaygın olarak benimsenmesinin nedenidir.
Ortalama seri rezonans ekipmanları genellikle 30–300 Hz arasında ayarlanabilir bir frekans aralığı sağlar, bu da rezonans noktasını bulmayı kolaylaştırır.

Son olarak, test gerilimini tartışalım. 10 kV yüksek gerilimli kablolarda, önleyici test gerilimi 2U₀ olarak seçilir ve süresi 5 dakikadır. Test, boşaltma, parçalanma, ısıtmadan, duman veya anormal bir koku olmaması durumunda geçilir sayılır.
10 kV kablolari iki tür vardır: 6/10 kV ve 8.7/15 kV. Uygun test geriliminin seçimi, belirli kablo modeline göre yapılmalıdır.